Έχει πλάκα που θέλεις να το παρουσιάσεις σαν "αρνητικό" και καταλήγεις να το περιγράφεις σαν κάτι χαριτωμένο(ένα κουταβάκι), ενώ πολύ απλά οι άλλοι μπορεί να σε βλέπουν σα μιαν ανίδεη, για να μην πω τίποτ´ άλλο.
3.1.2016 | 16:52
Έχω μόνιμα αυτό που λέμε βλέμμα....
χανένου κουταβιού. Μεγάλα καφέ, στρογγυλά , υγρά μάτια. .Παράδειγμα, στο σχολείο , όταν οι καθηγητές κάνανε μάθημα και τύγχανε να διασταυρωθούν τα βλέμματα μας, τις μισές φορές θα με ρώταγαν αν έχω απορία ή κάτι τέτοιο. Σε παρέες ενω απλά ακούω τι λέει ο άλλος μου κάνουν συνέχεια την ερώτηση ’τι έγινε’. Αν έχω νεύρα, με απασχολεί κάτι η έστω χαίρομαι το καταλαβαίνουν όλοι. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγω οπτική επαφή με άτομα που δεν ξέρω κάλα ή δεν συμπαθώ. Το βλέμμα παίζει μεγάλο ρόλο στο πως οι άλλοι μας εκλαμβάνουν και δεν θέλω όλοι να με εκλαμβάνουν σαν χαμένο κουτάβι. Εκτός αυτού υποψιάζομαι πως όταν κοιτάω κάποιον για πάνω από τρια δεύτερα δεν αισθάνομαι μόνο εγώ άβολα. Βέβαια με τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπάω δεν φέρομαι έτσι, η εκτεταμένη οπτική επαφή πάει πακέτο με την οικειότητα.
1
