5.1.2016 | 19:17
Που να ξερες...
Eίναι δυνατόν μετά απο τόσους μήνες να σε βλέπω στον ύπνο μου ;;Να ξυπνάω με ένα ηλίθιο χαμόγελο που απλά είδα το προσωπό σου;;Δεν είμαι καλά!!Κάθε μέρα ψάχνω να σε βρω μέσα στο πλήθος, να δω το χαμόγελό σου ενω ξέρω πολύ καλά πως είσαι χιλιόμετρα μακριά και δεν έχεις ιδέα πως νιώθω για σένα.Ακόμα και στον ύπνο μου με το που σε βρίσκω και λέω επιτέλους μετά απο λίγο χάνεσαι ..ούτε εκει δεν μπορώ να σε χορτάσω.Που να ξερες πως υπάρχει ένας άνθρωπος που λιώνει για σένα,που σε σκέφτεται,που κάθε μέρα ψάχνει να δει αν είσαι κάλα.Είναι κωμικοτραγικό αν το σκεφτεί κανείς να χεις κάποιον να σε αγαπάει τόσο πολύ και να μην το ξέρεις,να μην πάει καν ο νου σου.Το χειρότερο απο όλα είναι πως δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ ποτέ.Το αφήνω στο σύμπαν.. άμα είναι να γίνει κάτι θα γίνει δεν έχω και καλύτερη εναλλακτική.