ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν εσύ το άφησες αυτό εδώ για μένα, το πήρα όμως το μήνυμα. Είμαι ο κύριος Duplicity... Έγινα duplicity όταν με είχες ξεχάσει και παρατήσει για δυο χρόνια αφήνοντάς με να αναπολώ, να πονάω, να ποθώ. Αναγκάστηκα να γίνω άλλος άνθρωπος, όταν έμαθα τα πάντα που έκρυβες και ποτέ δεν μου είπες. Εσύ, πρώτη, με πρόδωσες κι ευτυχώς που αντιστάθηκα στις "προτάσεις" σου τότε, γιατί τώρα θα ήμουν αλλού... Η κίνηση του διπλού ταμπλό ήταν για να σε κάνω να απομακρυνθείς μόνη σου, γιατί δεν θα μπορούσα να σου αντισταθώ δεύτερη φορά και θα ήταν για μένα μοιραίο το λάθος. Εξάλλου, αδερφή σου ήτανε, ήμουν σίγουρος πως θα σου το έλεγε...Ναι, αν θέλεις να ξέρεις, κάθε φορά που ξύνεις τα νύχια σου στην πλάτη άλλου, το νιώθω και μαζί με αυτό, το δηλητήριο της προδωσίας σου. Ναι, αν θέλεις να ξέρεις, με κάθε μια που πάω ή "ασχολούμαι θερμώς", στο πρόσωπό της βλέπω μόνο το δικό σου και έχω μπερδευτεί κιόλας και τη φώναξα με το δικό σου όνομα κάποια, η οποία με σφαλιάρησε και με παράτησε κιόλας και πολύ καλά έκανε. Βλέπω αραιά και που στο φατσοβίβλιο και τους μνηστήρες και ελπίζω, και εύχομαι, ποτέ να μην πονέσεις ή να του την έχεις στημένη, κανενός τους, όπως ήταν σε μένα γραφτό.Με πόνεσες και απέτυχα σε κάτι τόσο απλό, όσο να σε ξεχάσω.Το να σε "αντικαταστήσω", αδύνατον. Ίσα ίσα, εξαιτίας σου παραλίγο θα έβγαινα "εκτός παιχνιδιού". Όμως αναβίωσα και είμαι πίσω, περιμένοντας κάτι αόριστο, ελπίζοντας σε ένα τίποτα, υπάρχοντας σε ένα κενό. Είμαι εκεί μαζί σου, χρόνια πριν. Τότε που εσύ δεν ήσουν, τουλάχιστον με τη δική σου θέληση και τους δικούς σου σκοπούς... Μή... Φύγεις... Σε θέλω. Και εσύ φταις για αυτό. Γιατί...; Αφού δε με αγάπησες, δεν με ήθελες, γιατί είχες κολλήσει μαζί μου, τότε...; Ελευθέρωσέ με, δεν το αντέχω άλλο αυτό...