16.1.2016 | 23:16
Στον καναπέ
Είπα ότι θα περάσω ένα ωραίο Σαββατόβραδο μόνη μου βλέποντας ταινίες. Και ήταν καλά, μέχρι που άρχισα να κλαίω. Δε θέλω να ανησυχήσω τους δικούς μου, είναι μακριά. Ούτε θέλω να πάρω κάποιον φίλο ή φίλη τέτοια ώρα κλαίγοντας και να τους βαρύνω. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι όταν ήμασταν στον καναπέ αγκαλιά και μιλούσαμε ή απλώς ήμασταν. Αυτό το "ήμασταν", αυτός ο αόριστος με κάνει να κλαίω.
