ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ήμουν με ένα παιδί και ενώ η σχέση ήταν καλή, ο χωρισμός δε θα μπορούσε να είναι πιο άσχημος, απ'την άποψη ότι δεν έγινε τίποτα συνταρακτικό, απλώς αποφασίσαμε μαζί να το τελειώσουμε και ακολούθησε τσακωμός, ποτέ δεν κατάλαβα πως έγινε, μπλέχτηκα σ'ένα καυγά όταν το μόνο που ήθελα ήταν να το λήξουμε πολιτισμένα, αφού ποτέ δεν είχαμε τσακωθεί τόσο πολύ, για την ακρίβεια διαφωνίες είχαμε, αλλά να βρίσουμε ο ένας τον άλλον ποτέ... τέλος πάντων, μετά εγώ έφυγα απ'την πόλη μας, είχα κάτι δουλειές σε άλλη πόλη και σε λίγες μέρες θα γυρίσω πίσω και ξέρω πως όλο και κάπου θα τον πετύχω, α έχω να τον δω 5 μήνες περίπου.. τον σκέφτομαι έντονα την τελευταία βδομάδα και δε ξέρω γιατί, δε μ'αρέσει, τόσο καιρό έχω φλερτάρει με αρκετούς, βέβαια δεν έχω κάνει κάτι, επειδή όμως δεν προέκυψε, όχι ότι ήμουν κολλημένη, ούτε καν... τώρα όμως τον σκέφτομαι και έχω 2 πράγματα στο μυαλό μου, τα οποία όμως είναι αντιφατικά. α)τον πετυχαίνω στο μπαρ-στέκι και των 2 και λέω ένα γεια, αν είναι με τους κοινούς μας φίλους, αν είναι μόνος άντε γεια, τίποτα δε του λέω β)του λέω γεια, συζητάμε και μετά καταλήγω σπίτι του. βέβαια στο δεύτερο σενάριο μετά το σεξ με βλέπω μέσα στο μυαλό μου να βάζω τα κλάματα, γιατί κάνω πισωγυρίσματα χωρίς λόγο.. μήπως μου λείπει η συντροφικότητα; αλλά δεν είμαι φαν των σχέσεων, δεν έχω θέμα που είμαι ελεύθερη, μου λείπει όμως η αθωότητα της σχέσης μας πριν το χωρισμό, μπορούσα να του πω τα πάντα και ήταν υπέροχος φίλος... τι φάση; πώς το ερμηνεύετε; πάει τα έπαιξα;