1.2.2016 | 01:10
νυχτερινα παραληρηματα
Δηλαδή αυτό είναι ζωή..?να πρέπει να κοιμάσαι ..να πρέπει να πας να ψωνίσεις για να μαγειρέψεις και να φας ( αν δεν τραφείς με το θεσπέσιο φαγητό της λέσχης)...να πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζεις μαθήματα που βαριέσαι ώστε να κάνεις ένα επάγγελμα που δεν ξέρεις αν θες, μπορείς ή σου αρέσει να κάνεις...κι ούτε ένας άνθρωπος για να γίνεις κουταλάκι μαζί του το βράδυ στο κρεβάτι, να χουχουλιάσεις μαζί του το πρωί, να περπατήσεις μαζί του χέρι χέρι στην Πλάκα....όοοχι τίποτα απ' όλα αυτά και συν τοις άλλοις να νιώθω και μαλάκας που ακούγομαι τόσο απελπισμένη και μου θυμίζω τις εξομολογήσεις και τις αναζητησεις που διαβάζω εδώ μέσα...αλλά όσο κι αν απέστρεφα το βλέμμα μου όταν τα διάβαζα γτ μου φαίνονταν μίζερα...όλοι ίδιοι είμαστε...πωωω δεν εχουν ειρμο αυτα που γραφω και δεν μπαινω καν στον κοπο να φτιάξω και να διορθώσω τις προτάσεις μου....κακό πράγμα να μη ζεις ...απλώς να υπάρχεις..λοιπόν πάω...κλείνω τα έντεχνα που μου έχουν τριβελίσει τον εγκέφαλο τόσα χρόνια τώρα ..σιχτιρ...ακου εμεινα εδω να μη σου λειψει τιποτα...ποιος; που; και ποτε;;; παω για υπνο...να δω ασχημα ονειρα !να ξυπνησω αυριο με δυσκολια να διαβασω ενα μαθημα στο οποιο θα κοπω και να ζηλευω ολον τον κοσμο! τετοια ειμαι ...ανικανοποιητη! τουλαχιστον να αναπνεω...οσο αναπνεω υπαρχει ακομα ελπιδα! και να μην ξεχναμε να ευχαριστουμε που αναπνεουμε...τεσπα ολοι ξερουμε ποτε η μαλακια που μας δερνει φτανει στα ορια της αχαριστιας! θα εκτιμησω αυτα που εχω τωρα...θα περπατησω αυριο, θα κοιταξω τον ουρανο και θα χαμογελασω..καληνυχτες πουλακια! * τι διαβάζετε μαύρα εδώ μέσα:Ρ