2.2.2016 | 01:26
...
Το σκέφτηκα πολύ απόψε. Υπάρχουν μέρες και νύχτες που προσπαθώ να πεισθώ πως δεν μου είσαι τίποτα. Πως δεν σε σκέφτομαι. Πως δεν μου λείπεις. Πως δεν σε ............. Και τώρα που με ξέγραψες, μπορώ να............ ελεύθερα, με όποιον τρόπο θέλω. Όσο θέλω. Χωρίς να πρέπει να δείχνω ότι θέλω να πάω παρακάτω. Ξεχνώ για λίγο όλα τα άσχημα, και μπορώ να σ' ............. για όλες τις φορές που ήσουν ευάλωτος. Για όλες τις στιγμές που με φρόντιζες όταν ήμουν ευάλωτη. Για όλες τις στιγμές που νίκαγες τον εγωισμό σου. Για όλες τις στιγμές που δεν περίμενες ανταπόδοση. Για όλες τις στιγμές που βρίσκαμε τους πιο ανόητους λόγους να γελάσουμε. Εκείνες τις στιγμές σε ήξερα καλύτερα από τον καθένα. Ήσουν υπέροχος. Μετά σκέφτομαι πως όλα αυτά τα έζησα με σένα, αλλά όχι μαζί σου. Ένιωσες τίποτα πιο βαθύ εσύ; Τρελάθηκες κάποιο βράδυ επειδή ήθελες απλά να με αγγίξεις; Ήθελα ν' αγγίξω το πρόσωπό σου όταν χαμογελάς. Κι όλα αυτά μου τα στέρησες και ρωτάς, ρωτάς τι νιώθω. Ήθελα εσένα. Να σε γευτώ ήθελα. Να σε ζήσω. Μακάρι να σ' ενδιέφερε στ' αλήθεια. ΑΛΛΑ ΔΕΝ...