14.2.2016 | 15:09
.
έκανα το καφεδάκι μου, λέω ας ανοίξω να χαζέψω καμιά εξομολόγηση... ανοίγω τη σελίδα, αλλά μου εμφανίζει μόνο το ''εξομολογήσου''! όλο το υπόλοιπο λευκό... λέω, σημαδιακό θα ναι... ας εξομολογηθώ! τι όμως? δεν έχω κάτι σπουδαίο μάλλον να πω, η σημερινή μέρα με βρίσκει μόνη. όχι πρακτικά, θεωρητικά. αυτό που λένε ότι είναι το χειρότερο... αλλά δε νομίζω ότι νιώθω πια μοναξιά. παίζει ρόλο η προσωπική θεώρηση των πραγμάτων. δεν ήμουν πάντα έτσι, ίσως τώρα τελευταία να έγινα. δεν είμαι πια χαρούμενη, ανέμελη όπως κάποτε. ίσως βέβαια ποτέ να μην ήμουν, αλλά να μην το ξερα. παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές εσωτερικής -μόνο- ευτυχίας κ πληρότητας. αυτό δε μετράει πιο πολύ?σήμερα σκέφτομαι εσάς... εσάς που μιλήσαμε πάμπολλες φορές εδώ, για προβλήματα δικά σας ή δικά μου, εσάς που ένιωσα πως επικοινωνώ με κάποιον ουσιαστικά, εσάς που είδα ότι νιώθετε όπως εγώ, σκέφτεστε όπως εγώ, φοβάστε όπως εγώ... εσάς που σας συναντάω στο δρόμο αλλά δεν σας ξέρω.πώς να νιώθετε σήμερα?χαζομέρα σήμερα... όλοι κάτι περιμένουν σήμερα... ακόμη κ αυτοί που αντιδρούν με τη μέρα του Έρωτα, ή ίσως κ αυτοί που δεν πιστεύουν στον Έρωτα.αν το σκεφτείς, αυτοί που αντιδρούν, περιμένουν να περάσει, αυτοί που δε πιστεύουν θα περιμένουν την απομυθοποίηση του Έρωτα.. όλοι οι υπόλοιποι θα περιμένουν μήνυμα αγάπης, τον Έρωτα να γυρίσει, λουλούδια ή δεν ξέρω τι άλλο.Εγώ τι περιμένω άραγε..?πολλά ανούσια γράμματα δίπλα δίπλα, δε λέω τίποτε. ίσως απλά ήθελα να μιλήσω. αυτά...