ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

[...]δε νιώθεις βαριά τα βήματά σου?το σούρσιμο δεν το ακούς?γραπωμένη είν η ψυχή μου απ τους όμορφους αστραγάλους σου.τη λάσπωσες. την έσουρες στους δρόμους της Αθήνας. την έγδαρες χτυπώντας την στα σκαλοπάτια, στα πεζοδρόμια, στο μετρό. κάθε βήμα σου κι ένα χτύπημα.στα πόδια σου κοιμάται τα βράδια σα πιστό σκυλί.εγώ.. μη σε νοιάζει για μένα. δεν έχω ανάγκη εγώ. εγώ μπορώ [...]η ψυχή μου όμως έχει την παιδική φελάδα των ψυχών κ δεν καταλαβαίνει..ψυχή μου αν σ αγαπούσεθα σκυβε, θα σε σήκωνε, θα φρόντιζε τις πληγές σου. κ δε με νοιάζει το δικό σου το φευγιό που λες, της ψυχής μου με καίει.γελάστηκες ψυχή μου κ δόθηκες. χωρίστηκες απ το κορμί κ σέρνεσαι.μα περιμένω να γυρίσεις... όχι εσύ, της ψυχής μου μιλάω... κ όταν γυρίσεις, θα φροντίσω εγώ τις πληγές, θα σκουπίσω εγώ τις σκόνες κ τη βρώμα του δρόμου κ θα σε ράψω στο κορμί μου να μη μου ξαναφύγεις.πολλά ανούσια γράμματα δίπλα δίπλα...