ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η πιο πιθανή απάντηση που θα πάρω είναι να ξεκολλήσω και πως αυτά δεν έχουν σημασία. Απλά δεν ξέρω πως να το επεξεργαστώ, μου κάθεται περίεργα κι ας ξέρω ότι είναι απίστευτα χαζό. Είμαι 21 και εκείνος είναι 19 και κάπως μου ξινίζει η διαφορά. Περνάμε ώρες ατελείωτες να μιλάμε στο skype ακόμα κι αν μένουμε και οι δύο Αθήνα κι ακόμη κι αν βρισκόμαστε συνέχεια. Τον ξέρω ελάχιστα, 2 βδομάδες μόνο και μου αρέσει ειλικρινά πολύ, μερικές φορές θα κάνουμε βίντεοκλήση,ακόμη κι αν δεν έχουμε τίποτε να πούμε και ο καθένας θα κάνει κάτι άλλο, θα διαβάζει,θα βλέπει σειρά αλλά παράλληλα θα είμαστε και μαζί. Είναι λογικό να είμαστε έτσι με έναν άνθρωπο που ξέρω μόνο 2 βδομάδες? Κι από την άλλη φοβάμαι. Πάντα ήμουν με μεγαλύτερους-έστω και 1 χρόνο μόνο διαφορά.Πρόσφατα στη σχέση που ήμουν ερωτεύτηκα σαν τρελή, δεν μπορείται να φανταστείτε... κοιμόταν δίπλα μου και μου έλειπε γιατί δεν είχε ανοιχτά τα μάτια του να τον κοιτάω, δεν μιλούσαμε, δεν τον άκουγα, έκανε κάτι σπουδαίο και ένιωθα μια απίστευτη περηφάνεια,για τέτοιον έρωτα μιλάμε, αλλά στο τελός όλα χάλασαν... Έχω πληγωθέι τόσες φορές και τόσο πολύ(τα σκατά που έχω φάει δεν κρίνονται από το νεαρό της ηλικίας μου),νιώθω πραγματικά πως η καρδιά μου έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια, όσο μελό κι αν ακούγεται και δεν θα το αντέξω πάλι.Πως οι άνθρωποι προχώρουν τη ζωή τους και ούτε στιγμή δεν τους περνάς από το μυαλό δεν το κατάλαβα, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Και τώρα που επιτέλους είμαι καλά και πραγματικά το έχω ξεπεράσει, έρχεται εκείνος που με εξιτάρει και μου αρέσει τόσο πολύ και φοβάμαι πως λόγω της ηλικιάς του θα είναι ανώριμος και δεν μπορώ να το χειριστώ(ξέρω πως η ωριμότητα δεν συμβαδίζει πάντα με την ηλικία, but still).