ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον Μάιο του 2014 χώρισα με τον τότε φίλο μου,. Λάθος εξαφανίστηκε, δεν χώρισα... Μετά απο κάποια περίοδο που να αναρωτιέμαι συνεχώς τι να έγινε και εξαφανίστηκε(το κάνω και τώρα μερικές φορές), αποφασίζω να προχωρήσω στην προσωπική μου ζωή.. Γνωρίζω άνδρες που βρισκόμαστε όμως σε διαφορετικές φάσεις και έτσι δεν δένει κανένα γλυκό, ώσπου αρχίζω να έχω περισσότερη επικοινωνία με κάποιον φίλο μου, που μιλάγαμε για ώρες και ξέραμε λίγο-πολύ ο ένας την ζωή του άλλου αλλά χωρίς να έχουμε βγει μόνοι μας, και εκεί που άρχισαν τα ραντεβού και λες ''άντε να γίνει κάτι καλό αφού μπορούμε να συνεννοηθούμε και ζητάμε σχεδόν τα ίδια πράγματα'', σε ακυρώνει λέγοντας ότι δεν θέλει κάτι απο εσένα και οτι έχει κλειστεί στον εαυτό του(όταν όμως ήταν συνεχώς μες στα τηλέφωνα και τα μηνύματα, δεν έδειχνε κάτι τέτοιο!)... Και να προσπαθώ να μαζέψω τα ''σπασμένα φτερά'' μου αλλά να τον σκέφτομαι συνεχώς, να αναρωτιέμαι τι να κάνει(μετά την δήλωση του αυτή έκοψε κάθε επικοινωνία μαζί μου και ενώ έκανα 2 προσπάθειες να μιλάμε απλά έπεσαν στο κενό και ξέρω οτι είναι μόνος του χωρίς κάποια κοπέλα), να σκέφτομαι οτι είτε έχει κλειστεί στον εαυτό του είτε κάτι είδε σε εμένα και τον ξενέρωσε αλλά δεν θέλει να το πει....Λέω συνεχώς στον εαυτό μου οτι δεν ήταν να γίνει κάτι με αυτόν επειδή δεν ήταν ο κατάλληλος για μένα αλλά ούτε και εγω η κατάλληλη για αυτόν, οτι ο επόμενος ίσως να είναι πολύ καλύτερος απο αυτόν και να ταιριάξουμε απόλυτα σε όλα, οτι ξέρω τι κοπέλα και άνθρωπος είμαι και πως αξίζω και θέλω και εγω να δείξει κάποιος άνδρας το ενδιαφέρον του και να με διεκδικήσει και οχι να τρέχω εγω πίσω απο κάποιους που μου δίνουν ψίχουλα και παίρνουν την επιβεβαίωση ότι μου αρέσουν....Καλά τα λέω αλλά η αλήθεια είναι οτι μου λείπει αυτός και θα ήθελα να έκανα κάτι μαζί του και όπου έβγαινε... Να φοβήθηκε τα συναισθήματα, δεν το νομίζω καν! Αλλά ούτε μια ευκαιρία δεν μου έδωσε.. Ίσως να τον έκανα τόσο ευτυχισμένο, αλλά στο δικό του μυαλό δεν το έβλεπε έτσι.... Και τον σκέφτομαι συνεχώς, γαμώτο.