ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάνε κάτι σε παρακαλώ, χάνω τη ζωή μου, τα νιάτα μου, δεν απολαμβάνω τίποτα, μου λείπεις και πονάω, σκέφτομαι μόνο αν θα μου μιλήσεις και τί θα μου πεις σήμερα...αν μ' αγαπάς, λύτρωσέ με. Σου ανήκει το μυαλό μου, η καρδιά μου, το κορμί μου...δε με νοιάζει η ηλικία σου, με στεναχωρεί ίσως λίγο που δεν μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θα ήθελα...Βοήθησέ με, η ζωή με προσπερνάει, υποφέρω, μόνο εσένα θέλω δίπλα μου κι αυτό είναι άδικο για τους δικούς μου ανθρώπους, δεν μπορώ να προσφέρω αγάπη σε κανέναν όταν δεν παίρνω αγάπη από σένα. Έλα να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά, να κάνουμε ό,τι θέλεις (θέλουμε), μόνο έλα, δε βλέπεις πόσο σε θέλω, πόσο σ' αγαπώ; Και η κατάθλιψη, ο θυμός, τα ξεσπάσματα με πιάνουν μόνο και μόνο επειδή είσαι μακριά μου κι επειδή παίζεις παιχνίδια μαζί μου (κι επειδή εξακολουθείς να μη μου ζητάς συγγνώμη ούτε στα λόγια ούτε στις πράξεις). Δεν είσαι πλέον ο πρωταγωνιστής της ζωής μου, είσαι ο μόνος ρόλος...κι αυτό τρομάζει κι εμένα και τους γύρω μου, είναι επικίνδυνο, ίσως να είναι και άρρωστο...μα έλα σου λέω, δεν αντέχω άλλο μακριά σου...