5.3.2016 | 01:19
Έλα και θα σε κρατήσω για πάντα,
δε θα σε αφήσω ξανά να φύγεις, δε θα σε διώξω...με έχεις πονέσει, ναι, αλλά σ' έχω πονέσει κι εγώ και το ξέρω, όμως εσύ έμεινες, δε σε φόβισαν οι φόβοι μου, έμαθες να βλέπεις μέσα στα σκοτάδια μου και περίμενες υπομονετικά για τις λίγες αχτίδες φωτός, κάπου κατά το χάραμα, για λίγα μόλις δευτερόλεπτα...κι όμως η λάμψη τους ήταν τέτοια που σε κράτησαν προσηλωμένο σε ένα όραμα, στη μέρα, σε μας...Και μπορούμε να βγούμε στο φως, στο υπόσχομαι. Μπούχτισα κλειδωμένη στο υπόγειο...μην προσπαθείς να μου πάρεις το κλειδί από το χέρι, πρέπει εγώ μόνη μου ν' ανοίξω! Και θα το κάνω! Για μας! Μίλα μου, σ' αγαπώ...