ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καθομαι και σκεφτομαι. Τι περιμενω να μου πεις; Αφου τα εχω καταλαβει δεν ειναι λιγο περιττο; Για σενα ειμαι, αν ειμαι, ακομα ενα απωθημενο που σε πληγωσε. Σε πονεσα και με εχεις συνδεσει με πονο. Δεν ειμαι κατι παραπανω, γιαυτο και δεν επιζητας κατι παραπανω. Ειχες περιεργεια τι ειχε παιχτει τοτε, ισως και να ειχε πληγωθει ο εγωισμος σου, και γιαυτο εδωσες τοσα ωστε να σου αποκαλυφθω και να καλυψεις την περιεργεια σου. Δεν ηθελες κατι παραπανω για προφανεις λογους. Για μη προφανεις σε μενα λογους εκανες τους προφανεις λογους μην υπαρχουν πια. Κι ομως, δε φαινεται να υπαρχω πουθενα πια στη ζωη σου, αρα και στη σκεψη σου. Φαινεται να συνεχιζεις κανονικα τη ζωη σου, αναζητωντας διαφορες πηγες εμπνευσης. Δε ζητουσες κι απο μενα κατι παραπανω ε... πηγη εμπνευσης εψαχνες απλα. Ποναει να ειμαι ενα τιποτα για σενα. Με εχεις πονεσει απειρες φορες, εισαι ο μονος που με εχει κανει να παταω το λογο μου, γιατι εγω δεν εχω κανει ποτε πισωγυρισματα, εκτος απο με σενα. Και με σενα, κανω παλι και παλι. Ενω ουσιαστικα δεν εχω κατι χειροπιαστο απο σενα. Δε ξερω πως ασκεις πανω μου αυτη την επιρροη και ελξη. Δε ξερω γιατι νιωθω τοσο εντονα ο,τι εχει σχεση με σενα. Φταιει που για μια στιγμη συντονιστηκαν οι εγκεφαλοι μας, και απο τοτε το ξαναζω ξανα και ξανα το ιδιο συναισθημα. Και η επιρροη του εμποδιζει να συντονιστω με τον ιδιο τροπο με αλλους εγκεφαλους, ενω το αποζητω και αφηνομαι απολυτα ελευθερη σε αυτο. Πες ρε, το παθαινουν κι αλλες αυτο μαζι σου; Πώς το κανεις; Δεν ειναι φυσιολογικο. Και ξερω οτι κανω ακριβως αυτο που απλα δεν πρεπει να κανει κανεις οταν παιζει παιχνιδι στρατηγικης, ετσι οπως παιζω παιζω για να χασω. Και φυσικα και με νοιαζει, αλλα δε μπορω να σου πω ψεματα και να το παιξω αδιαφορη. Εσυ παλι εισαι μανα σε κατι τετοια.