ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οταν μου αρέσει πολύ πολύ κάποιος και δείχνει έντονο ενδιαφέρον, άμεσα και σταράτα, κατι μεσα μου σπάει. Δεν μπορω να διαχειριστώ την ωμή εκδήλωση της αγάπης, παγώνω, νιωθω αμήχανα, δεν ξερω πως να αντιδράσω και συνήθως τα κανω χάλια. Προτιμώ να μπαίνω μόνη μου σε μια κατάσταση που η κατάκτηση της αγάπης ειναι δύσκολη και επιμονη και ίσως ποτε δεν μπορει να εκπληρωθεί. Δεν το κανω για να νιώσω πως αυτοθυσιάζομαι στις σχέσεις μου, αλλα μόνη μου διαλέγω τον δύσκολο δρόμο, αυτόν με τα εμπόδια...(γιατι;) Για παράδειγμα με ελκύει κάποιος που θα φέρνει αντίρρηση σε κατι που λεω, που θα παει κόντρα, που θα εξαφανίζεται πού και πού, που θα δινει στίγματα αγάπης με τροπο οχι τοσο φανερό, κάτι σαν ενα επικοινωνιακό παιχνίδι. Ενα τέτοιου είδους φλερτ επιλέγω... Δεν ξερω αν ειναι τοσο απλα τα πραγματα ή πισω απο αυτο κρύβεται κατι αλλο. Μαζοχιστικά ειμαι, τι στο καλο; Προτιμώ τις σχέσεις που θυμίζουν αθώες σχέσεις παιδιών, χωρίς έτοιμες ατάκες, χωρίς εύκολη κατάκτηση·αυτές που ακροβατούν ανάμεσα σε φιλία και ερωτισμό, αυτές τις λεγόμενες σχέσης "αγάπης-μίσους". Ειμαι βέβαια νέα πολύ και διστακτική στο να αφεθώ συναισθηματικά, ίσως φταίει αυτό. Ίσως δε φταίει και τίποτα και το κανω θέμα. Θα δείξει...