ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ούτε καν η μητέρα μου, έκανε ότι δε το θυμάται και βγήκε με τη σχέση της. Και αναρωτιέμαι μήπως πρέπει απλά να τους γράψω όλους και όλα. Το έχω κάνει έτσι και αλλιώς κάνοντας τους πέρα ωστόσο ενώ δεν ασχολούμαι ακόμα τους νοιάζομαι, όποτε ίσως ούτε και αυτό. Και δεν είναι τόσο το τυπικό του πράγματος απλά η μητέρα μου ξέρει ότι δεν είμαι καλά στην υγεία μου και ότι ξεκινάει ένας αγώνας μπροστά μου, οι άλλοι δε ξέρουν τίποτα και ούτε θα μάθουν. Παρά ταύτα ούτε μια ευχή από κανέναν. Τόσο λίγο, τόσο απλό, τόσο ενθαρρυντικό αλλά κανείς και τίποτα από πουθενά. Και υπάρχει η απαίτηση από εμένα να μην παραπονεθώ, να δείξω κατανόηση, να πω δε πειράζει, να κάνω ότι δεν τρέχει τίποτα και να παίξω το ρόλο μου σαν καλό παιδί να πάω να φάμε μαζί. Και κανείς δε μπορεί να δει ότι για μένα παρά ταύτα, ότι έστω και έτσι, αυτές είναι πολύτιμες γιατί τώρα τις έχω, όπως μου δίνονται, για όσο, και λέω και ευχαριστώ.