ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει να ήμουν 15 όταν ανακαλυψα πως η μητέρα μου είχε εξωσυζυγική σχέση. Ήταν μια χρονια που ψυχολογικά με είχε διαλύσει. Ήμουν μια κοπέλα έξω καρδιά, η ψυχή της παρέας, πρόεδρος της τάξης. Μια καλή μαθήτρια με δραστηριοτητες που μεταλλάχθηκε σε ένα κλειστό και θλιμμένο άνθρωπο. Οι γονείς μου μετά από μια κακή επαγγελματική κίνηση του πατέρα μου καταστράφηκαν οικονομικά και εκεί που είχαν πιάσει την καλή, βρέθηκαν να τρέχουν στα δικαστηρια, να χάνουν την περιουσία τους, να σκοτώνονται καθημερινά. Και μπροστά μου το έπαιζαν ότι όλα είναι καλά. Δε θα ξεχάσω τη μέρα που γυρισα από το σχολείο και βρήκα στην πόρτα του σπιτιού μας χαρτί πλειστηριασμου και τον πατέρα μου στο τηλέφωνο να μου λέει καθησυχαστικα ότι δεν σημαίνει τίποτα όλα είναι τακτοποιημένα. Ποτέ δε θα ξεχάσω την ημέρα που τον άκουσα να κλαιει κρυφά λέγοντας πως τον τσακίζει που δε θα μπορέσει να μου προσφέρει όλα αυτά που εκείνος στερήθηκε από παιδί.Και μετά θυμάμαι τη μαμά μου να μιλάει ψιθυριστά κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρα, να βγαίνει στολισμένη για να πετάξει τα σκουπίδια και να γυρνάει μετά από ώρα. Θυμάμαι που ανακαλυψα το κρυφό κινητό της και το μπλοκαρα. Δεν ήταν προσεκτική απέναντι μου και αυτό ήταν που με νευριαζε περισσοτερο. Της πηγαινα κόντρα συνέχεια. Εφευγα από το σπίτι δεν πατουσα σχολείο. Απο μαθήτρια του 19 έμεινα μεταξεταστεα. Θυμάμαι τη μέρα που βγήκε στους δρόμους να με βρει, θυμάμαι τον νευρικό κλονισμό που έπαθε και πάνω στα ουρλιαχτό της να βρίζει τον πατέρα μου να τον λέει ότι τον σιχαίνεται και να πεθάνει και ο πατέρας μου να έρχεται και να μου λέει εσύ της το έκανες αυτό.Οι γονείς μου με τον καιρό τα βρήκανε. Δε ξέρω αν ο πατέρας μου έμαθε για τη σχέση της μητέρας μου, πιστεύω πως το ήξερε. Περάσανε κρίση και τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετα, δε ζούνε ο ένας χωρίς τον άλλο.Ηθελα απλά να το βγάλω από μέσα μου. Η εφηβεία είναι δύσκολη φάση για τα παιδιά και μένα μου άφησε γλυκόπικρη γεύση. Ίσως πικρίζει λίγο παραπάνω. Αλλά αυτή είναι ή ζωή.Εμείς οι γονείς καλό θα είναι να είμαστε λίγο προσεκτικοί απέναντι στα παιδιά μας και να μην υποτιμουμε τη νοημοσύνη τους, καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ όσα εμείς νομίζουμε. Ας μάθουμε από τα λάθη των δικών μας γονιών και ας φροντισουμε εμείς να γίνουμε καλύτεροι στα δικά μας παιδιά.ΥΓ είμαι ΠΟΛΥ περήφανη για τους γονείς μου. Αυτά που έγραψα ήταν μια άσχημη περίοδος που περάσαμε και δεν τους κακιωνωΥΓ2 sorry για το σεντονι