Ωραία τα λες, αλλά μου μαύρισες την ψυχή που δεν έχω ρε 'συ...
23.3.2016 | 19:24
Αν
περιμένουμε πότε θα είμαστε έτοιμοι, θα περιμένουμε όλη μας τη ζωή. Γι'αυτό να δράτε όχι σε λίγο, όχι πιό μετά, όχι αύριο, όχι οταν ειναι εύκολο, κι αν μετα ειναι αργά; Τωρα. Αδράξτε την ημέρα. Η Στιγμή είναι μία και πριν καν το καταλάβεις εχει γλυστρησει αθόρυβα μεσα απο τα χέρια σου. Να αγαπάτε τωρα, να το δείχνετε τωρα, να ζητάτε συγνώμη τωρα. Ποιος ξέρει αυριο τι θα συμβεί; Ειναι για να χάνεις χρονο; Αχ....δεν ειναι οχι. Φανταστείτε να ήσασταν μεγάλοι, παππούδες 80 χρόνων. "Αχ και να χα χρονο να κανω αυτο και εκεινο. Που τωρα δεν μπορω. Αχ και να έπαιζα λιγότερο με το κινητό, έχασα την ευκαιρία να ερθω σε επαφή με τη φύση. Αχ και να έλεγα σ'αγαπώ, δεν εχω πια κανέναν για να το πω. Αχ και να άκουγα πού και πού εκείνες τις εξομολογήσεις που διάβαζα, κάποιες ήταν πραγματικά χρήσιμες και θα με βοηθούσαν. Ειχα διαβάσει μία για το χρόνο και πόσο δεν πρέπει να τον σπαταλάμε. Και πάτησα "ταυτίζομαι" και ένιωσα όμορφα. Τώρα νιώθω ηλίθιος. Έφυγε η ζωη μου. Και πέρασε χωρίς να αφήσει πανω στο χρονο κάποιο σημάδι. Οπως ήρθα, ετσι θα παω. Δεν εκανα τιποτα που να ηθελα, τιποτα που να μου ελεγε η καρδια μου. Σπαταλήθηκα. Και δεύτερη φορά δεν έχει, χαχα. Τώρα πάει. Αχ και να ξερα..."
1