ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας, Είμαι 23 χρονών και εδώ και 6 μήνες διατηρούσα μια σχέση με μια κοπέλα 22 χρονών, που έπασχε από κατάθλιψη εδώ και 3 χρόνια. Τα καταθλιπτικά της συμπτώματα(ήταν σίγουρο ότι είχε κατάθλιψη, καθώς είχε επισκεφτεί γιατρό, και έπαιρνε καθημερινά χάπι), με ανάγκασαν να φύγω από αυτή τη σχέση. Ήταν στιγμές που μιλούσε πολύ απότομα προς εμένα(με βρισιές και προσβολές), χωρίς ιδιαίτερους λόγους, και μετά από λίγο ηρεμούσε και μου έκανε τα γλυκά μάτια. Ήταν πολύ απαισιόδοξη και αγχώδης για όλα. Επίσης τη σχέση μας την έβλεπε πάρα πολύ σοβαρά(ήθελα να τα κάνουμε όλα μαζί, ήθελε να με βλέπει όλη την ώρα, και το σκεφτόταν να κάνουμε παιδιά μαζί στο μέλλον), κάτι που εμένα με ενοχλούσε, καθώς στα 23 μου χρόνια δε μπορώ να σκέφτομαι τον γάμο, ούτε να κάνω ζωή παντρεμένου με την κοπέλα μου. Γιατί τέτοια ζωή έκανα. Όλα τα παραπάνω με ώθησαν στο να την χωρίσω, ωστόσο επειδή την αγαπάω στεναχωριέμαι. Γιατί λυπάμαι και την ίδια που έχει αυτό το πρόβλημα. Ωστόσο δε μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Η πίεση που ένιωθα ήταν τεραστίων διαστάσεων. Θεωρείτε ότι έκανα τη σωστή επιλογή;