ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν Παρασκευή 22 Απριλίου, γύρω στις 3 και μισή. Πήγαινα προς το θερμοκήπιο και σε είδα να έρχεσαι από την αντίθετη κατεύθυνση. Κοιταχτήκαμε. Φορούσες αρβύλες, παντελόνι παραλλαγής, μαύρο μπλουζάκι και μπήκες φορτσάτος μες στο θερμοκήπιο παρακάμπτοντας τις κοπελούδες που χάζευαν στα κινητά τους. Εγώ είμαι η ξανθιά που σε ακολούθησε και χάζευε την ομορφιά σου. Διέκοψες τον καθηγητή, τον ρώτησες κάτι κι ύστερα έφυγες. Δεν σε πρόλαβα. Απίθανο να το δεις, πάντως εγώ το γράφω με την ελπίδα ότι οι επιθυμίες που εκφράζονται, μπορούν να βρουν και την οδό για να γίνουν πραγματικότητα. Γιατί κι εγώ το θεωρούσα απίθανο πως υπάρχει κάποιος σαν εσένα προτού σε δω. Κι όμως το ήλπιζα. Και να που υπάρχεις, εσύ, το φαινόμενο του θερμοκηπίου.