ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την σημερινή εποχή, την εποχή της κρίσης, στην Ελλάδα της κρίσης δεν λέει ο κόσμος να βάλει μυαλό. Έχουν φτάσει πλέον τα πράγματα στο απροχώρητο κ όμως ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και την καλοπέραση του. Δεν νοιάζεται πλέον κανείς για τον συνάνθρωπο του' δεν μπαίνει καν στον κόπο κάποιος να κοιτάξει δεξιά ή αριστερά μπας και συνειδητοποιήσει τι γίνεται. Οι άστεγοι στους δρόμους εμφανώς αυξημένοι, οι ουρές στα συσσίτια της Εκκλησίας επίσης. Κ όμως ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Πράγματα ασήμαντα κ ανούσια τραβούν την προσοχή του καθενός καθημερινά και περνούν οι μέρες' περνά ο καιρός. Τι θα φορέσουμε το βράδυ , τι μπουκάλι θα ανοίξουμε , σε ποιο μαγαζί θα καταλήξουμε, με ποιον θα πηδηχτούμε. Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Από εδώ ξεκινούν όλα. Επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η κρίση που βιώνουμε είναι πρώτα κοινωνική, έπειτα πολιτική και τέλος οικονομική. Είμαστε ένας λαός με τόση μεγάλη, αξιοζήλευτη ιστορία κ όμως δεν θυμίζουμε σε τίποτα τους αρχαίους ημών προγόνους. Πώς είναι δυνατόν να καταλήξαμε εδώ; Πώς είναι δυνατόν ένας τόσο έξυπνος λαός με τόση μεγάλη παραγωγή εξαιρετικά ικανού-ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός- ανθρώπινου δυναμικού να έχει φτάσει σ αυτό το αδιέξοδο; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αυτή είναι η αλήθεια. Η νοοτροπία μας φταίει. Αυτό είναι. Η παιδεία που μας γαλουχείται. Ποια παιδεία; Παραπαιδεία ίσως! Από την οικογένεια και το σχολείο ξεκινάνε όλα. Οι μαθητές θυσιάζουν στο βωμό της βαθμοθηρίας την χρησιμοθηρία. Απίστευτο. Απόφοιτοι λυκείου χωρίς έμπεδη τη γνώση της ιστορίας, χωρίς απρόσκοπτη τη χρήση της δημοτικής. Λυπάμαι . Συγχωρέστε με για το παραλήρημα. Ίσως φταίει το περασμένο της ώρας. Καληνύχτα σας...