ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εδώ μέσα, για καταστάσεις ανεκπλήρωτων ερώτων, καψούρες ολκής και σκαλώματα κι έχω να εξομολογηθώ τα εξής. Λίγο πολύ όλοι μας κάποια στιγμή, φάγαμε τρελή καψούρα, πέσαμε στα πατώματα για άτομα που ενίοτε αγνοούσαν και την ίδια μας την ύπαρξη. Η αλήθεια να λέγεται! Αυτό ονομάζεται -όπως πολύ σωστά κάποιος/α σχολίασε- "mindfuck". Όταν αρχίζεις -που συμβαίνει σχετικά σύντομα- να καταλαβαίνεις ότι ανήκεις στους mindfucked, η λύση είναι μία. Ξε-κολ-λάς! Βάζεις κάτω την κεφάλα σου, ρίχνεις μια μούντζα και πας παρακάτω. Η ρημαδοζωή είναι πολύ μικρή, για να χάνεις το χρόνο σου σε μ@λ@κίες και -ούτως ειπείν- σε μ@λ@κες(αρσενικούς τε και θηλυκούς). Σφίγγεις τα δόντια, αρχίζεις να σφυράς το σκοπό που γουστάρεις και θέτεις σε εφαρμογή την πανανθρώπινη αλήθεια του, "έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια". Όπερ έδει δείξαι.