ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι σαν να ζω μηχανικά, σαν να ειμαι εκτός τους εαυτού μου και απλα με κοιτάω. Προσπαθώ να βγάλω μια σχολη που δεν νομιζω οτι ειναι αυτο που θελω, κι ετσι με το ζόρι το διάβασμα πάει περίπατο. Ως αποτέλεσμα εχω γκρίνια απο γονείς που έχουν απόλυτο δίκιο αλλα εγω νιώθω πνιγμένη. Βλέπω φίλους που κάνουν αυτο που γουστάρουν και τους χαιρομαι τόσο πολυ. Αισθάνομαι αποτυχημένη και απογοητεύοντας τους γύρω μου και τον Εαυτό μου. Θελω να σκάσω πραγματικά. Εχετε αισθανθεί ποτε οτι πάει να σπάσει η καρδιά σας, οχι αυτο που λεμε συνήθως "δεν αντέχω" , εκείνο το αλλο που όντως πάει μα σπάσει η καρδιά σας;