16.5.2016 | 21:46
Ίσως να...
...σ' έχω τρομάξει λίγο, μικρό μου. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, θα έπεφτα στην αγκαλιά σου σαν έφηβη που πρωτοερωτεύεται. Δε θα κρατούσα τίποτα για μένα, θα γινόμουν για χάρη σου ανοιχτό βιβλίο, για να νιώθεις μόνο αγάπη, έρωτα και ασφάλεια. Στην παρούσα φάση και υπό αυτές τις συνθήκες, δεν ήταν γραφτό μας, μάτια μου. Λυπάμαι γι' αυτό, γιατί είσαι ένα πλάσμα όλο φως, ένας άνθρωπος που θα ήθελα όσο τίποτα να κρατήσω στη ζωή μου. Θα φυλάξω, ωστόσο, κάθε ανάμνηση, της ομορφιάς, της προσήνειας, της καλοσύνης, και του γέλιου σου. Θα μου λείψει ο ήχος της φωνής σου, που αντηχούσε κάθε πρωί στους διαδρόμους. Με κάθε κύτταρό μου εύχομαι την ευτυχία σου. Μη χάσεις ποτέ το φως, την ψυχή και το χαμόγελό σου.