ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.5.2016 | 14:38

Μου λείπεις κοριτσάκι μου...

Πότε δεν είχα φανταστεί ότι θα γινόμασταν έτσι...Αν πριν από ένα χρόνο αν κάποιος μου έλεγε ότι σύντομα θα γινόμασταν εχθροί από δύο κολλητες, δεν θα τον πίστευα. Αλλά δες που έγινε... Δεν ξέρω το γιατί... Ή μάλλον ξέρω... Δεν είσουν εσύ, ειμουν εγώ, είμασταν και οι δύο. Ο εγωισμος ο δικός μου, και η δική σου παγερη συμπεριφορά. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς σου είπα και θύμωσες τόσο... Όμως για μια ακόμη φορά, στεκοσουν απέναντι μου και με δάκρυα στα μάτια σου, δάκρυα θυμου ή λύπης... Πότε δεν κατάλαβα... Δεν τσακωνομασταν συχνά. Έτσι, νόμιζα ότι ήταν ένα ασήμαντο καβγαδακι, και ότι μετά από μια- δύο μέρες θα είμασταν μια χαρά. Σου είπα αντίο, δεν με φώναξες πίσω... Μόλις κατάλαβα τι έκανα σε πηρα τηλέφωνο... Μου είπες ότι θέλεις να το σκεφτείς... Σου έστειλα γράμμα με μια κοινή μας φίλη, δεν έλαβα όμως απάντηση... Κατάλαβα ότι πλέον όλα είχαν τελειώσει... Μετάνιωσα που έσκυψα το κεφαλι και σου ζήτησα συγνώμη... Να, βλέπεις ο εγωισμος μου και η υπερηφάνεια μου... Δεν μπορούσα να ηρεμησω, ούτε τώρα μπορώ. Μου πήρε χρόνο να καταλάβω πόσο μου λείπεις, κολλητουλα μου... Πέρασαν μήνες... Σε είδα μόνο δύο φορές από τότε που έγινε... Σε πλήγωσα αγγελε μου, σε πλήγωσα, και ας μην το παραδέχεσαι... Έχουν αλλάξει τόσα από τότε που χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά εσύ εκεί, εδώ και μακριά... Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να στα πω όλα... Αλλά ο εγωισμος μου... Έχει γίνει ο καλύτερος μου φίλος από τότε που έφυγες... Δεν μου λείπεις εσύ συγκεκριμένα... Μου λείπουν τα συναισθηματα που μου δημιουργησες, οι πλάκες μας, οι ατελείωτες καλοκαιρινές βραδιές που με έβαζες να παίζω κιθάρα και εσύ τραγουδούσες... Τα τηλέφωνα που με έπαιρνες όταν βαριούσουν και ήθελες τόσο πολύ να μιλήσεις σε κάποιον...Μου λείπουν όλα, σ'αγαπω και θέλω να γυρίσεις... Θα ήθελα να ξέρω, με σκέφτεσαι καθόλου? Σου λείπω? Τόσες ερωτήσεις καμία απάντηση... Μακάρι να είχα το θάρρος να ερχόμουν, να σου χτυπούσα την πόρτα και να σου τα πω όλα αυτά που γράφω εδώ τώρα... Αλλά ο εγωισμος μου... Μου λείπεις, εσύ και τα όνειρα που κάναμε, τα ταξίδια μου θα κάναμε, οι περιοδείες όταν θα γινόμασταν διάσημες, εγώ με την κιθάρα, εσύ με τη φωνή σου... Όλα μου λείπουν... Εσύ μου λείπεις... Αντίο, κοριτσάκι, Η φιλη σου, Μ.
1
 
 
 
 
σχόλια
Σε όλους συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς όμως όπως συμβαίνει στον έρωτα συμβαίνει και στις φιλίες. Το γυαλί άμα σπάσει δεν ξανακολλάει. Αυτό είναι νόμος. Οπότε ξέχασέ την και κοίτα μπροστά, υπάρχουν και άλλες εν δυνάμει κολλητές που σε περιμένουν στην πορεία!
Scroll to top icon