Το πρώτο που θα σου έλεγα φίλη εξομολογούμενη είναι ότι οι φίλες σου τις οποίες ζηλεύεις (και σε νιώθω ως προς αυτό) πιθανόν να ζηλεύουν εσένα που είσαι ελεύθερη χωρίς τις υποχρεώσεις τους.Το δεύτερο έχει να κάνει με το ποιο είναι ακριβώς το θέμα σου: το ότι δεν έχεις έναν άνθρωπο δικό σου ή δεν έχεις ΕΚΕΙΝΟΝ τον ένα και μοναδικό δικό σου; αν ισχύει το δεύτερο, το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό, διότι όποιος και να βρεθεί μπροστά σου, κατά κανόνα απορρίπτεται λόγω σύγκρισης με ΕΚΕΙΝΟΝ στην οποία ηττάται κατά κράτος.Εύχομαι από την ψυχή μου καλή τύχη και να βρεθεί εκείνος (και όχι ΕΚΕΙΝΟΣ) που θα φέρει την άνοιξη στην ψυχή σου.
24.5.2016 | 17:47
ακούω
συνεχώς γύρω μου να μιλάνε για τις σχέσεις και τις οικογένειές τους, οι φίλες μου παντρεύονται, κάνουν παιδιά και γω κάθομαι και ακούω με ένα πικρό παράπονο και η πληγή που έχω μέσα μου, εκείνη που μου άνοιξες εσύ όταν έφυγες δεν μπορεί να κλείσει. ζηλεύω εκείνους που έχουν βρει τον άνθρωπό τους και αντιμετωπίζουν μαζί τις δυσκολίες της ζωής, ενώ εγώ είμαι μόνη μου, μόνη μου, με φίλους βέβαια και την οικογένειά μου, αλλά μόνη μου, με τα όνειρά μου γκρεμισμένα, χάλια ψυχολογικά, να προσπαθώ να βρω το νόημα σε κάθε μέρα που περνάει. έχω απογοητευτεί από τις σχέσεις, έχω απογοητευτεί από τον εαυτό μου που έχω φτάσει 35+ χωρίς να έχω βρει έναν άνθρωπο για μένα και πολύ φοβάμαι πως δε θα τον βρω ποτέ. νοιώθω αποτυχημένη.
1
