ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το μόνο συναίσθημα που θα βγάλω πλέον είναι όταν προσπαθώ και δεν τα καταφέρνω όπως θα πρεπε. Τότε κλαίω κιόλας. Αλλά όταν αλλα άτομα μου λένε δικά τους προσποιουμαι αλλά δεν νιώθω.. Δεν είναι ότι είμαι εγωιστρια απλώς ξέρω ότι δεν θα χει νόημα γιατί δεν θέλουν να ασχολείσαι μαζί τους κ επίσης δεν μπορώ να δώσω καλές συμβουλές εφόσον ξέρουν την απάντηση. Ξέρω γω κ όχι άντρες; ε δεν νομίζω.. τα μόνα που με συγκινουν πλέον είναι η φύση, ο ήλιος, η μουσική στους δρόμους στα μετρό παντού, τα βιβλία,οταν βλέπω γιο να αγκαλιάζει την μάνα του που έχει γερασει κ την φροντίζει αλλά τέτοια.. μου φέρνουν χαμόγελο.. Στα άλλα δεν. Ίσως δεν νιώθω απλώς κάποτε είχα κλαψει για άτομα κ κουράστηκα να στενοχωριεμαι για ανθρώπους τόσο... Ότι κ να ακούσω δεν νιώθω τόσο.. Απλώς προσποιουμαι.. Κ σκέφτομαι τον εαυτό μου που έχω παρατήσει.