ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε ένα χρόνο μαζί, έχουμε έντονα συναισθήματα ο ένας για τον άλλο και μου φέρεται άψογα. Καλά ως εδώ. Είναι μπάρμαν και απόφοιτος μιας σχολής χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και χωρίς μεγάλη θέληση να την αξιοποιήσει. Περισυ, τελείωσε και ένα ιεκ. Το θέμα είναι πως είναι 29, και από τις κουβέντες που κάνουμε, δεν θα τον χάλαγε καθόλου ή ιδέα ενός δικού του μπάρ μελλοντικά. Γενικά η δουλειά του του αρέσει και χαίρομαι για αυτόν αλλά ως εκεί. Όταν ξεκινάω να σκεφτομαι εμάς μελλοντικά, η δουλειά του με προβληματίζει. Το πλάνο του μπαρ είναι μακρινό διότι ούτε έχει χρήματα, ούτε έχει μάθει να αποταμιευει. Αλλά και να είχε, δεν μού αρέσει στο μέλλον να μην είναι σπίτι το βράδυ, να είναι μπλεγμένος με τη νύχτα. Άλλη δουλειά μου φαίνεται δύσκολο να βρει, δεν έχει ιδέα τι γίνεται σε υπόλοιπες δουλειές και δεν έχει καν βιογραφικό. Ούτε πολυασχοληθηκε βέβαια. Ρε γαμώτο, όσο είμαστε έτσι περνάμε τέλεια, αλλά άμα σοβαρέψει το πράγμα τι θα κάνω με όλα αυτά που προείπα;