ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ήξερα σήμερα οτι θα με πιάσει η κατάθλιψη. Έλεγα δεν θα σε κοιτάω δεν θα με νοιάζει τι κάνεις,αλλά δεν μπορούσα να περάσω καλά χωρίς μια αγκαλιά σου. Είχαμε τόσα σχέδια για μετά τις πανελλήνιες. Τόσα χαμόγελα στη σκέψη οτι θα είμαστε επιτέλους ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Δεν θα γίνουν ποτέ όμως.Αν το διαβάσεις ποτέ αυτό, θέλω να εξαφανιστείς απο τη ζωή μου. Δεν θέλω να μου ξαναμιλήσεις,ούτε να με πάρεις τηλέφωνο,ούτε να με ξανακοιτάξεις. Δεν μπορώ να ζω σε μια συνεχή κατάθλιψη,θέλω να ζήσω τη ζωή μου χωρίς αυτό το συνεχές κάψιμο στη καρδιά. Φοβάμαι για μένα πια πιο πολύ απο όσο νοιάζομαι για σενα. Έχεις προχωρήσει δε με χρειάζεσαι, έχεις άλλους να σου κάνουν αυτά που νόμιζα ότι ήθελες να σου κάνω μόνο εγώ.Γιατί όμως όσο και αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν θα σε ξαναβοηθήσω, ξέρω οτι αν βάλεις μια φωνη,θα είμαι δίπλα σου,αγνοώντας το γεγονός οτι θα με καταστρέψει για άλλη μια φορά αυτή η κατάσταση;Γιατί δεν πεθαίνει αυτη η ηλίθια τελευταία ελπίδα;Δεν ξέρω πια ποιος είμαι...Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν το πόσο μου λείπεις.Το πόσο χαρούμενος και όμορφος άνθρωπος έχεις γίνει. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν το πόνο που νιώθω οταν σκέφτομαι πως σε έκαναν άλλοι τοσο χαρούμενη,πως εγώ ήμουν ένα εμπόδιο στην πανέμορφη εξέλιξη σου...Φύγε από το κεφάλι μου,δεν αντέχω άλλο....Α.