ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σε όλους, με λένε Ελευθερία και είμαι 16 ετών. Έχω ξαναγράψει εδώ αλλά για εντελώς διαφορετικό θέμα... Λοιπόν, θέλω να αναφέρω το πρόβλημα που έχω με τους δικούς μου... Δεν είμαστε μεγάλη οικογένεια μόνο πέντε άτομα... Εγώ είμαι η μεγαλύτερη, έχω έναν μεσαίο αδερφό 13 ετών και μια μικρή αδερφή 8 ετών. Και για να είμαι ειλικρινής, ο αδερφός μου είναι το κύριο πρόβλημα μου... Λοιπόν, να μην τα πολυλογω, νιώθω ότι οι δικοί μου αγαπούν μόνο τον αδερφό μου. ( όταν λέω δικοί μου ένοοω γιαγιάδες, παππούδες, Θειες, θείους, ξαδέρφια κ.τ.λ.) Για εμένα και την αδερφή μου δεν δίνουν δεκάρα... Σε όσους έχω μιλήσει, μου λένε ότι αυτό που νιώθω είναι επειδή τον ζηλεύω και ότι κάτι τέτοιο δεν αρμόζει στην ηλικία μου... Όμως δεν κάτι τέτοιο δεν ισχύει, απλά δεν αντέχω άλλο αυτή την αδικία... Θα σας δώσω μερικά παραδειγματα... π.χ, όταν τους ζητάει κάτι ο αδερφός μου, σκοτώνονται να του το φέρουν... και πρέπει να είναι και το καλύτερο των καλύτερων για να " μην γίνει το παιδί ρεζιλι", όπως λένε και οι ίδιοι. Όταν τους ζητάω κάτι εγώ μου απαντούν με ένα ξερό "όχι" ή "δεν είναι αυτά πράγματα για εσένα", με αποτέλεσμα να μαζεύω δικά μου χρήματα, μέχρι και για τις ποιο απλές και αυτονόητες ανάγκες μου. Ούτε κουβέντα για την αδερφή μου που επειδή είναι η ποιο μικρή, την κοροϊδεύουν με πενταροδεκαρες, με αποτέλεσμα να ζητάει χρήματα από εμένα και εγώ επειδή την λυπάμαι, της δίνω ένα μεγάλο πόσο από αυτά που μαζεύω και δεν μένουν για εμένα... Εμένα δεν με αφήνουν, να βγω έξω ούτε για αστείο και το μόνο που θέλουν να κανω είναι να διαβάζω, και καλά για να τους κάνω "περήφανους" Για παράδειγμα, είχα βγάλει μέσω όρο 19 και μου ζητούσαν παραπάνω, απειλοντας με ότι θα μου τα κόψουν όλα και κ.τ.λ. Ενώ ο αδερφός μου έβγαλε 14,5 και του είπαν ότι είναι ένας υπέροχος και ικανοποιητικος βαθμός!!!! Και ώρα να φτάσω στο πιο σημαντικό... Τις προάλλες είδα τον αδερφό μου στην πίσω αυλή του σχολείου μας να καπνίζει με κάτι κοπέλες... Ολίγον "σεμνες"!!! Φρικαρα!!! Δεν ήξερα τι να κάνω... Μόνο 13 χρόνων και να καπνίζει... έτρεξα κατευθείαν σπίτι και έπιασα την μάνα μου. Της τα είπα όλα και μου απάντησε με ένα ύφος αδιάφορο και μου είπε " εεε αγόρι είναι... Τι να κάνουμε τώρα..." εγώ έτρεξα και κλειστικα στο δωμάτιο μου, απίστευτα θυμωμένη με την αδιαφορία της. ήρθε μετά στο δωμάτιο και μου είπε " εσύ κακομοιρα μου μην σκεφτείς να κάνεις κάτι τέτοιο, θα σε κρεμασει ο πατέρας σου... Και δεν μου λες... Τι δουλειά είχες εσύ εκεί??? Δεν ντρέπεσαι να ακολουθείς τον αδερφός σου???" Ότι να' ναι όμως??? Δεν ήξερα τι να πω... Της ζήτησα με όση ψυχραιμία μου είχε απομείνει να φύγει από το δωμάτιο... Δεν ξέρω τι να κάνω πια... Δεν μπορώ να ζω σε ένα περιβάλλον που νιώθω ανεπιθύμητη... Δεν νιώθω αυτούς τους ανθρώπους οικογένεια μου... Το κακό είναι ότι έχουν κάνει και στον αδερφό μου πλύση εγκεφάλου και μου συμπεριφερεται και αυτός λες και είμαι καμία σκλάβοι... Μέχρι και χέρι έχει σηκώσει πάνω μου, το δεκατριαχρωνο... Ο μόνος λόγος που δεν έχω φύγει ακόμα είναι η αδερφή μου που βρισκόμαστε στη ίδια κατάσταση... Σας παρακαλώ, πείτε μου τι μπορώ να κάνω??? Χίλια συγγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογια μου αλλά θέλω επειγόντως βοήθεια...