ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγνώμη που σας τα έχω πρήξει τόσο καιρό με το γείτονά μου και τα γράμματα που του άφηνα, αλλά δεν έχω σε ποιον άλλον να τα πω που να μη με πάρει στο ψιλό - βέβαια μπορεί κι εσείς να με παίρνετε στο ψιλό :-) , αλλά τουλάχιστον διαθέτετε μια παραπάνω πιθανότητα από τους υπόλοιπους να συμμεριστείτε το κόλλημά μου.Μετά τα τόσα ανώνυμα ραβασάκια στον γείτονα, την πλήρη τελικά αποκάλυψη της ταυτότητάς μου, την ευθή (γραπτή)εξομολόγησή μου ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, τη χυλόπιτα που τελικά έφαγα στη μάπα και την καζούρα που έκανε με τον φίλο του στο μπαλκόνι καθώς διάβαζαν/κορόιδευαν μαζί το τελευταίο μου γράμμα, για ένα σύντομο διάστημα ντρεπόμουν ακόμα και να βγω στην αυλή του σπιτιού μου νομίζοντας πως όλη η γειτονιά είχε με κάποιον τρόπο πάρει χαμπάρι τα ξεφτιλίκια μου κι είχα γίνει ευρύτερα ρεζίλι(ναι, η φαντασία μου οργιάζει ώρες-ώρες!). Τελικά πήρα απόφαση πως το μόνο λογικό και πρέπον για να πράξω πλέον, μιας και δεν προέκυψε τίποτα καλό από όλη αυτή την ιστορία, είναι να ξεκολλήσω εντελώς απ' τον γείτονα και να πάω τη ζωή μου παρακάτω. Και το προσπάθησα να τον ξεχάσω. Κι είχα ήδη σημειώσει πρόοδο.. Μέχρι χθες...Χθες το βράδυ είχα αράξει στην αυλή, δεν ήμουν και πολύ στα κέφια μου κι η ηρεμία μιας ζεστής καλοκαιρινής νύχτας στην επαρχία βοηθά στην αναπτέρωση της διάθεσης. Κάποια στιγμή βγαίνει στο μπαλκόνι του πολυπόθητου γείτονα ο ίδιος φίλος του που ανέφερα και πιο πάνω, με βλέπει που κάθομαι απέναντι μόνη μου, φωνάζει τον άλλο από μέσα να βγει κι αυτός στο μπαλκόνι και μετά με δείχνει. Για κάμποσα δευτερόλεπτα έχουμε μείνει εγώ με τον λατρεμένο μου γείτονα να αλληλοκοιτιόμαστε από τα πενήντα μέτρα που χωρίζουν τα σπίτια μας. Απλό έντονο κοίταγμα χωρίς τίποτε άλλο, ούτε κάποια χειρονομία, ούτε ομιλία. Καμιά άλλη αντίδραση πέραν του κοιτάγματος, εκτός μονάχα από ένα δικό μου αμυδρό χαμόγελο (εντάξει, ερωτοχτυπημένη κοπέλα είμαι, μια χαρά μέσα μου την πήρα έστω και που με κοίταξε!) Και μετά απλώς έφυγαν πάλι κι οι δυο τους..Το να υποβόσκει ένδειξη ενδιαφέροντος σε αυτή την κίνησή του το απέκλεισα αμέσως - μη θρέφω πάλι φρούδες ελπίδες - μιας και, όπως σας προανέφερα, την χυλόπιτα την έχω λάβει ήδη εκ μέρους του. Οπότε η μόνη πιθανή εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι πως κατά πάσα πιθανότητα δε με είχε προσέξει ποτέ αυτά τα δυο χρόνια που μένουμε αντικριστά κι ήθελε τώρα - από καθαρή περιέργεια και μόνο - απλώς να δει πως μοιάζει εμφανισιακά η γειτόνισσα που του εξομολογήθηκε τον έρωτά της.