ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να τα γράψω εδώ μπας και ξαλαφρώσω λίγο.. Ξέρω πως δεν είμαι το παιδί που θα ήθελες να έχεις και από τη μια λυπάμαι και από την άλλη θυμώνω μαζί σου… μου κοπανάς όσα δεν σου αρέσουν και σε κάποια έχεις δίκιο αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξω για σένα. σε ρωτώ αν θες να συζητήσουμε και αμέσως απαντάς ένα ξερώ όχι… τι να σου πω τώρα ; ναι, η στενοχώρια με διαλύει. οι επιλογές μου δεν σου φαίνονται σωστές και κατανοητές- εσύ θα έκανες άλλες- λογικό αφού είσαι διαφορετικός άνθρωπος με διαφορετικά βιώματα από εμένα και άλλης εποχής… δεν έχεις όμως το δικαίωμα να με αμφισβητείς ούτε να ξινίζεις - εγω θα συνεχίσω να είμαι αυτό που είμαι και όσο και αν αναγκάζομαι από εδώ και πέρα να έρθω στην Αθήνα για τα μούτρα σου, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να με επηρεάσεις. Δεν έχεις δικαίωμα να μου κοπανάς όλη την ώρα τα λάθη μου και την επόμενη στιγμή να μου λες πως δεν θες να συζητήσουμε- άντε και μπιπ στην τελική. σε πολλά έχεις δίκιο αλλά δεν έζησες τη ζωή μου. δεν είχες τα βιώματά μου. ξέρω οτι μ' αγαπάς αλλά αυτή την πικρία σου δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω- ούτε και δέχομαι. και δεν φταίω εγώ που η εποχή είναι σκατά και η κρήση θερίζει… και θα ήθελα πολύ να μπορούσα να στα πω όλα αυτά αλλά δεν νομίζω πως θα κατάφερνα να σου μιλήσω κόσμια γιατί θα με έβγαζες από τα ρούχα μου.. τζάμπα σάλιο… σωστά σκέφτεσαι όσα σκέφτεσαι. όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να με αποδεχτείς και να με δεις όπως ακριβώς είμαι χωρίς να με κρίνεις συνέχεια… έ λ ε ο ς… κάνε μας τη χάρη… δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι τις σκέψεις σου για μένα. ξέρω πως σκέφτεσαι πως απέτυχες ως γονέας και το ακούω στη φωνή σου κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο… αν σου είμαι τόσο μεγάλο βάρος θα ήθελα να το ξέρω… αλλά σιγά μην το μάθω… συγγνώμη για όλη την πικρία παίδες- θα έσκαγα… συγγνώμη και για το σεντόνι. καλό βράδυ.