ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και καιρό.Με την ανεργία μου.Τα πτυχία που μαζεύω και δεν ξέρω πως θα πάρουν ζωή.Τις φιλικές σχέσεις που δεν μπορώ να κρατήσω γιατί είμαι πολυ ευαίσθητη κι από το να επενδυσω πια προτιμώ να τις αφήνω να σβήνουν.Με τις ερωτικές μου σχέσεις που δυσκολεύομαι να μην τις κανω κέντρο της ζωής μου γιατί πιστεύω πια στην κοινή πορεία και οχι στο αλληλοσφιξιμο μέχρι πνιγμού.Με το σώμα μου που δεν έχω πειθαρχία να το φτιάξω όπως θέλω και όλη την ωρα συγκρίνομαι με τους άλλους.Με την ας πούμε κατάθλιψη και αγχωδη ψυχολογία μου που ανά διαστήματα με ρίχνει τόσο πολύ που δεν ξέρω πλέον ποια ειμαι.Με όλα αυτά που φοβάμαι να κανω γιατί φοβάμαι το άγνωστο.Με την ηλικία μου που δεν μου επιτρέπει πλέον μια χαλαρή στάση ζωής.Με όλες εκείνες τις αποφάσεις που πρέπει να παίρνω καθημερινά κι εγώ δεν τις τηρώ γιατί μου λείπει ένας ισχυρός στόχος.Με την ελληνική αγορά εργασίας που θέλει να μου αλλάξει όλη την προσωπικοτητα για να μπορέσω να επιβιωσω.Με την ψυχοθεραπεία που τόσο πολύ θέλω να κανω αλλά διέκοψα λόγω έλλειψης χρημάτων.Με τα ονειρα που πλέον δεν κανω γιατί ολα τα παραπάνω με έχουν κάνει να μην ξέρω πια τι πραγματικά θέλω η ποια ειμαι.Δεν ξέρω από που να αρχίσω και καταλήγω να κανω κύκλους γύρω από τον εαυτό μου.Καμια γνώμη;Γυναίκα 30 με ψυχισμό 50αρας και φοβίες παιδιού.