ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητέ ''Εσύ'', Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη κατάρα από αυτή; Ποιο το όφελος; Ποιο το σωστό; Πού να σταθείς σε ένα κόσμο που σείεται; Ποια φωνή να πιστέψεις; Σε ποιο κόσμο να παραδοθείς; Τι να διεκδικήσεις και τι να δεχτείς να χάσεις; Πού να ελπίζεις, τι να αποφεύγεις, σε τι να αφεθείς; Ποιο είναι αυτό άραγε που πρέπει να κάνεις; Να μάθεις να βλέπεις στο σκοτάδι, να ανασαίνεις στο κενό, να ζεις χωρίς νερό, να περπατάς χωρίς πόδια, να μιλάς δίχως φωνή; Αυτό πρέπει άραγε να κάνεις; Πού να βρεις τη δύναμη να ψάξεις την αλήθεια; Πού να βρεις το θάρρος να ακολουθήσεις εκείνο το μονοπάτι... εκείνο το μονοπάτι... το μονοπάτι της καρδιάς; Φόβος μόνο, πάθη, ψέματα, μίσος, κακίες, θάνατος... Αυτό θες; Αυτό ακολούθα! Ζήσε πνιγμένος μες το φόβο ν' ακούσεις το χτύπο της καρδιάς σου! Ξερίζωσέ την τότε! Πέτα την! Δεν αξίζεις να ζεις! Δεν αξίζει να χτυπά για σένα! Δειλέ! Προδότη του θέλω! Κρύψου στα πρέπει των άλλων. Εξαφανίσου από τον κόσμο, δεν αξίζεις. Συνέχισε να ακολουθείς ταπεινωμένος, να προσκυνάς, να υπομένεις, να αντέχεις το τεράστιο φορτίο του πόνου! Αυτό να κάνεις... Και σβήσε το παρελθόν... Μην ξεχάσει όμως πρώτα να κλειδώσεις την πόρτα του με την κλειδαριά του εγωισμού σου, του φόβου σου... Κι συνέχισε να κοιτάς μπροστά, μόνο μπροστά... Και χτίσε το μέλλον σου με θεμέλιο το ψέμα! Και χαμογέλα στη χάρτινη ευτυχία που μόλις έφτιαξες... Αυτό θες; Ναι, αυτό σου αξίζει. Δειλέ! Καταστροφή... χάνεται ο κόσμος, μαζί κι εμείς. Χάθηκε η αγάπη, τσακίστηκε στο γκρεμό του εγωισμού. Τώρα δε ζούμε. Απλά επιβιώνουμε. Αυτό θες; Αυτό θα έχεις...Με αγάπη,Η Αλήθεια σου