ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στεκόμουν στην πόρτα του διαμερίσματος και σε περίμενα... Με είχες ''σκοτώσει'' το προηγούμενο βράδυ, ούτε που περίμενα μία τέτοια εξέλιξη να σε δω μπροστά μου εκείνο το απόγευμα, μόνη σου μου πρότεινες ξαφνικά να έρθεις, δέχθηκα αμέσως, είχε αρχίσει να σουρουπώνει...Ξαφνικά εμφανίσθηκες στα σκαλοπάτια να ανεβαίνεις... Ψηλή, αγέρωχη, πανέμορφη, διστακτική συγχρόνως, βαδίζοντας προς το άγνωστο... Έσκασα ένα γλυκό χαμόγελο, σε καλωσόρισα, μπήκες μέσα... Κατευθείαν το βλέμμα σου πήγε στο σκυλί μου στο μπαλκόνι, δεν έκατσες καθόλου, βγήκαμε έξω μαζί.... Σε μυρίστηκε και ήρθε επάνω του να σε αγκαλιάσει, λες και ένιωθε την καρδιά μου που σκιρτούσε για σένα και ήθελε και εκείνο με τον τρόπο του να σου προσθέσει στα δικά μου συναισθήματα.... Μείναμε λίγο στο μπαλκόνι, χάιδεψες το κεφάλι του σκύλου, το χάιδεψα και εγώ, και εκείνη την ώρα σου χάιδεψα τρυφερά το χέρι... Δεν το τράβηξες, έδειξες να αποζητάς αυτό το χάδι..... Μπήκαμε μέσα, σου πρότεινα να σε κεράσω κάτι, δε μου απάντησες, απλά με κοίταζες όρθια μέσα στα μάτια μου, καρφώθηκε η ματιά σου στη δική μου... Δε σου μίλησα καθόλου, δεν είχα τίποτε να σου πω, απλά σε πήρα στην αγκαλιά μου και σε φίλησα αχόρταγα, παθιασμένα, σα να μην υπάρχει αύριο, χάθηκες στα φιλιά μου.... Αγκαλιασμένοι, λες και περπάταγες στον αέρα, βρεθήκαμε στην κρεβατοκάμαρα...Ούτε που κατάλαβες πως, ούτε που ένιωσα πως σε παρέσυρα εκεί, μεθυσμένη, ζώντας σε άλλη διάσταση.... Λιώσαμε στον έρωτά μας, ένιωθα η σάρκα μου να γίνεται ένα με τη δική σου, και μέσα από την ένωση της σάρκας σου να αγγίζω τα κατάβαθα της ψυχής σου... Πρώτη φορά ένιωσα αυτή την αίσθηση, πρώτη φορά ένιωσα την απόλυτη σαρκική και ψυχική ηδονή σε μία ερωτική πράξη... Ζούσα το ''τώρα'' χωρίς αύριο.... Ζούσα ό,τι δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι θα ζήσω στις 4 δεκαετίες της (τότε) ζωής μου, κάτι που δεν πίστευα ότι υπάρχει εκτός από τα μυθιστορήματα... Νόμισα ότι μου είχες στραγγίξει την ψυχή με την ερωτική μας πανδαισία.... Και έφυγες μετά, έπρεπε να φύγεις... Και άρχισε ο Γολγοθάς μου που κράτησε περίπου 8 μήνες.... Είσαι η μόνη που μου ξύπνησε αυτά τα αισθήματα Μαρία, που νόμιζα ότι δεν υπάρχουν ποτέ παρά μόνο σε ένα φανταστικό κόσμο..... Για σένα μπορεί να ήμουν απλά μία περιπέτεια, μία καρικατούρα στην ωραία ζωή σου, ένα ευχάριστο διάλειμμα... Κάποτε σου είπα το εξής: ''Τώρα που σε γνώρισα, μπορώ να ''φύγω'' ευτυχισμένος.....''. Ίσως σου φάνηκα υπερβολικός, μα το εννοούσα απόλυτα......Το ονοματάκι σου