Είναι από το Crave, θεατρικό κείμενο της Sarah Kane.
17.7.2016 | 15:18
Για τον ακάθεκτο τον ακατάλυτο τον ακατάσβεστο τον μεταρσιωτικό τον ψυχαναλυτικό τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούνται τον δίχως τέλος κ δίχως αρχή ερωτά μου για σένα!
'Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου κ να σου κάνω τα ψώνια σου κ να κουβαλάω τις σακουλές σου, κ να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου! Κ να θέλω να παίζουμε κρυφτό κ να σου δίνω τα ρούχα μου κ να σου λέω πόσο μου αρέσουν τα παπούτσια σου κ να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κανείς μπάνιο κ να σου τρίβω το σβέρκο σου κ να σου φιλάω τα ποδιά σου. Κ να σου κρατάω το χέρι σου κ να βγαίνουμε για φαγητό κ να μη με νοιάζει που θα μου φας το δικό μου! Κ να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου κ να σου κουβαλάω το ντοσιέ σου κ να γελάω με τη παράνοια σου κ να σου φέρνω κασέτες που δε θα τις ακούς κ να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες κ να βλέπουμε απαίσιες ταινίες κ να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο κ να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι κ να σηκώνομαι πρώτη για να σου φέρω καφέ κ κουλούρια κ γεμιστά κρουασάν. Κ να πηγαίνουμε για καφέ τα μεσάνυχτα κ να σου λέω τι είδα στη τηλεόραση χτες βράδυ κ να γελάω με τα αστεία σου κ να σε θέλω το πρωί αλλά να σε αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα. Κ να φιλάω τη πλάτη σου κ να χαϊδεύω το δέρμα σου κ να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μάτια σου, τα χείλη σου, το στήθος σου, το λαιμό σου. Κ να κάθομαι στις σκάλες κ να καπνίζω, ναι να καπνίζω, ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ. Κ να τρελαίνομαι όταν αργείς κ να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα κ να σου χαρίζω ηλιοτρόπια κ να πηγαίνω στο πάρτι σου κ να χορεύω ώσπου να πέσω ξερή. κ να είμαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο κ να είμαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς κ να χαζεύω τις φωτογραφίες σου κ να παρακαλάω να σε ήξερα μια ζωή κ να ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου κ να νιώθω το δέρμα σου στο δέρμα μου κ να τρομάζω όταν θυμώνεις κ να σε αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνιά κ να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς κ να σε θέλω όταν σε μυρίζω κ να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω κ να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου κ πάλι να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι κ να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου κ να σε πλακώνω τις νύχτες κ να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες κ να ζεσταίνομαι όταν με αγκαλιάζεις κ να λιώνω όταν χαμογελάς κ να διαλύομαι όταν γελάς κ να αναρωτιέμαι ποιος είσαι αλλά να σε αγαπώ έτσι όπως είσαι κ να σου λέω για το μαγεμένο δασός για το κορίτσι που πέρασε τον ωκεανό πετώντας επειδή σ'αγαπουσε κ να σου γράφω ποιήματα κ να αναρωτιέμαι γιατί δε με πιστεύεις κ να σε αγαπώ τόσο βαθιά που να μη μπορώ να το βάλω σε λόγια κ να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσεχείς περισσότερο από μένα κ να μη σ'αφηνω να σηκωθείς από το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις. κ να σου λέω να παντρευτούμε κ συ να μου λες όχι αλλά εγώ να σου το ξανάλεω γιατί όσο κ αν νομίζεις πως δε το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα από τη πρώτη φορά που στο είπα. κ να τριγυρίζω στη πόλη κ να νιώθω άδεια χωρίς εσένα. κ να θέλω ότι θέλεις κ να νομίζω πως χάνομαι αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής. κ να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου κ να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου κ να σου λέω την αλήθεια κ να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς. κ να νομίζω πως όλα τελείωσαν κ ωστόσο να περιμένω αλλά 10 λεπτά πριν με πετάξεις έξω από τη ζωή σου. κ να ξεχνάω ποια είμαι κ να κάνουμε ερωτά στις 3 το πρωί κ κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω κ λίγο τον ακάθεκτο τον ακατάλυτο τον ακατάσβεστο τον μεταρσιωτικό τον ψυχαναλυτικό τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούνται τον δίχως τέλος κ δίχως αρχή ερωτά μου για σένα!
2