ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τότε σε ενα δώμα στην ταράτσα της πολυκατοικίας.. Να δουλεύουμε στο φοιητικό σου γραφειάκι δίπλα στο κρεβάτι σου..Να αγαπιόμαστε..να κοιταζόμαστε.. Να αγωνιούμε.. Μαζί.. Μαζί.. Μετά βρήκες ένα γραφείο.. Άλλαξες και σπίτι.. Και μετα πήγες σε μεγαλύτερο γραφείο και μετά σε ένα ακόμα καλύτερο.. Κι εγώ εκεί μαζί σου δίπλα σου να νιώθω τη χαρά σου.. Και τώρα έχεις και δική σου επιχείρηση.. Κι εγώ έχω πια φύγει.. Με έδιωξες χωρίς μια λεξη κι εγώ έφυγα χωρίς μια λεξη.. Απλά να ξέρεις πως θα έδινα τα πάντα να ξαναγίνει η ζωή μας όπως τότε στο δώμα του 5ου ορόφου.. Κι εσύ να ξαναγίνεις εκείνος ο άνθρωπος.. Γιατί πια δεν είσαι... Κι ας μην είχαμε τίποτα.. Να βγαίναμε στην μεγάλη βεράντα και να καθόμασταν αγκαλιά.. Αυτό θα θελα...Τόσο άλλαξες..Κρίμα...