ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Εσύ που είπες αυτά που νιώθεις να ξερες ότι η ιστορία σου ειναι και δική μου τόσο μα τόσο καρμπον μακάρι να τα άκουγα από εκείνον αυτά αλλά και που το διάβαζα νόμιζα ότι ήταν για μένα τόσο ίδια όλα τόσο μα τοσο που μου δίνει την ψευδαίσθηση ότι είσαι εκείνος αλλά βαθιά μέσα μου το ξέρω πως δεν είσαι αλλά να σε καλα με εκανες να νιώσω όμορφα απόψε ... Ζάκυνθος -Αθήνα ..."Χαχαχαχαχα!Καμπον-ΝΑΡΑ έριξα όχι μόνο κάρμπον ?? !! Μακάρι επίσης να ήσουνα εσύ αυτή. Δυστηχώς λόγω ασφυκτικής πίεσης απο διάφορα πράγματα και επειδή μου έταζε συνέχεια το "θα δούμε" αντί να πει "όχι" και με έπαιζε (είχαμε βγει έξω), έγινα αναίσθητος και την έβρισα πανάσχημα (γιατί όπως και αυτή έπαιζε με το εγώ μου και φίνταρε το δικό της γιατί μπορούσε ήθελα να την δώσω μια γεύση απο το φάρμακο της) , μου κλαψούρισε πως κάτι "κακό της συνέβει" και "δεν έχει δύναμη για τίποτα" παρότι την είχα λεκτικά καταστρέψει πριν 1 λεπτό και ήθελε να μείνω όσο μακριά γίνεται. Μα γιατί; Μπορούσα να το εκμεταλλευτώ αυτό. Να την πληγώσω περισσότερο. Ποιός ο λόγος να βασιστεί στην ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να την "λυπηθώ"; Τι θα γίνει αν άλλος αναίσθητο καθίκι την πληγώσει έτσι; Μπορούσε να με βρίσει χειρότερα αν μπορούσε και να με μπλοκάρει. Σοκαρίστηκα που την πλήγωσα έτσι γιατί περίμενα έναν αναίσθητο αλλαγμένο άνθρωπο όπως είχε λογικά δείξει με τις προτιμήσεις της πρόσφατα σε άντρες και τις συνεχές υποθέσεις της πως είναι "τελειομανής" όσο και απο τα μουσικά γούστα της. Έστειλα την πιο αληθινή απολογία της ζωής μου που ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ άλλο δεν έχω γράψει. Βασικά... σε κανέναν δεν έχω στείλει απολογία... μόνο ένα μικρό "συγνώμη". Με συγχώρεσε γιατί με ξέρει 18 χρόνια, μα τώρα το παίζει bossy όταν την πρότεινα να συναντηθούμε και μου άρχισε ξανά τα "θα δούμε" και "δεν είμαι σε θέση να μιλήσω". Μόνο που αυτή τη φορά είπα "πάντως πες μου". Μου το παίζει tsundere και λέει "άμα θελήσω" και εγώ τις λέω πως να "μην το κάνει αυτό τώρα" γιατί δεν είναι καιρός για παιχνίδια για ραντεβουδάκια. Προσπαθώ να απαλύνω τις πληγές. Τελικά είπα να αφήσω τι είπα και μου είπε "δεν μπορώ να μιλήσω". Γενικά, νομίζει πως ο χρόνος κάνει τα πράγματα καλύτερα μα είναι αναμφισβήτητα λάθος. Ο περισσότερος χρόνος κάνει τα πράγματα χειρότερα. Απλά μετά συσσωρεύεις τις κακές αναμνήσεις και ξεχνάς τον άλλο. Το ξέρω γιατί αυτo κάνω εγώ αυτή τη στιγμή. Μα αυτή δεν με έχει ανάγκη γι. Δεν αγαπάει πραγματικά. "Αγαπάει" επιφανειακά άμα είσαι πετυχημένος και έχεις μουσικό ταλέντο. Το ξέρω. Εγώ όμως εγώ μετά-αγαπάω αυτή έτσι όπως πραγματικά ήταν, όχι αυτό το ψεύτικο. Έτσι πνίγω τα πλούσια συναισθήματα μου. Θα βρω άλλη. Λογικά, ίσως είμαι το ίδιο άχρηστο συναισθηματικό τέρας με αυτόν τον τυπά. Λογικά, δεν με ξαναδεί με τα ίδια χαριτωμένα καταενθουσιώδης ματάκια της. Με έκανες όμως να νιώσω χαρά που ένιωσες ευτυχισμένη παρότι είσαι εντελώς άγνωστη. -Κάπου που δεν μπορώ να πω μα όχι Αθήνα