ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια μέρα του Μαΐου πηγαίνω σε μια βάφτιση ανυπομονώντας να σε δω. Η αδερφή σου βαφτίζει τον γιο της (τον ανιψιό σου δηλαδή). Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο κομψός γίνεται. Η βάφτιση ξεκινάει και σε βλέπω να στέκεσαι στην άκρη. Πόσο όμορφη είσαι. Το γαλάζιο φόρεμα που φορούσες σου πήγαινε πολύ. Σε όλη την διάρκεια της βάφτισης σε κοιτούσα. Κάποια στιγμή γύρισες το βλέμμα σου προς το μέρος μου σαν να έγινε κάτι και σου κέντρισε το ενδιαφέρον. Συνέχισα να σε κοιτάω. Ξανά είπα από μέσα μου: πόσο όμορφη είσαι. Εκείνη την στιγμή ήθελα να σε πιάσω από το χέρι να σε βγάλω έξω και να σου καταθέσω την καρδιά μου. Να σου έλεγα όλα αυτά που αισθάνομαι. Δίστασα. Τι χαζός που είμαι. Σκέφτηκα ότι ίσως να με περάσεις για psycho. Αλλά ναι. Μπορώ να τα κάνω τα πάντα για σένα. Κάποια στιγμή βγήκες έξω - έπρεπε να σε ακολουθήσω- και δεν ξανά μπήκες μέσα. Η καρδιά μου σου είναι ανήκει ολοκληρωτικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό. Πηγαίνω στο σπίτι. Έχω αποθηκεύσει στο pc μου μια φωτογραφία σου που είναι όλα τα λεφτά. Την τυπώνω και την κολλάω στο τοίχο μου . Ένα χαμόγελο έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπό μου. Σε περίμενα 2 ολόκληρα χρόνια για να σε δω. Ξαπλώνω στο κρεβάτι κοιτάω την φωτογραφία και σε σκέφτομαι. Ονειρεύομαι....Να σε έχω δίπλα μου. Να έχω την δουλειά μου και ένα όμορφο σπιτικό. Δεν θέλω να είναι μεγάλο. Αλλά θέλω να έχει κήπο. Με κόκκινα τριαντάφυλλα και μενεξέδες. Αν δεν σου αρέσουν θα τα βγάλω και θα βάλω άλλα που σου αρέσουν. Να γυρνάω από την δουλειά και να είσαι στο σπίτι, να με περιμένεις. Βάζω ένα τραγούδι χαρούμενο και σε πιάνω για να χορέψουμε. Ξαφνιάζεσαι! Μου αρέσει πολύ να σε βλέπω να ξαφνιάζεσαι. Γίνεσαι ακόμα πιο όμορφη. Έχεις το φαγητό στην φωτιά και εκεί που χορεύουμε αμέριμνοι μας μυρίζει κάτι καμένο . Με αφήνεις από τα χέρια και τρέχεις στην κουζίνα. Εγώ χαμογελώ και εσύ θυμώνεις γι αυτό και με θεωρείς υπεύθυνο. Αρχίζεις να φωνάζεις, εγώ συνεχίζω να γελάω, έρχομαι κοντά σου και κοιτάω το φαγητό. Έχει γίνει μαύρο και ξεσπάω σε γέλια. Πιάνεις έναν πλάστη και με κυνηγάς. Κάποια στιγμή σταματάς γιατί δεν μπορείς να με πιάσεις. Εγώ σε παρακινώ να συνεχίσεις, να με πιάσεις και να με κοπανήσεις με τον πλάστη. Γελάω και σε κοιτάω στα μάτια. Αρχίζεις γελάς και εσύ και μου λες ότι είμαι είμαι χαζός. Η μέρα περνάει και έξω έχει βραδιάσει. Το πάει για μπόρα και μου λες να βγω πίσω και να μαζέψω τα ρούχα που έχεις απλώσει. Μου δίνεις έναν κουβά για να πάω να μαζέψω τα ρούχα και σου λέω ότι δεν χρειάζεται γιατί θα τα φέρω με τα χέρια μου. Βγαίνω έξω και απορώ με αυτό που βλέπω και κατεβάζω το κεφάλι μου. Είναι πολλά! Είσαι στην πόρτα και με κοιτάς. Σου ζητώ να μου φέρεις τον κουβά. Μου λες να τα φέρω με τα χέρια μου γιατί έτσι σου είπα. Τα παίρνω ένα - ένα αλλά το πρόβλημα είναι τα μανταλάκια. Τα πετώ σε ένα μέρος. Συνεχίζω την δουλειά μου παίρνοντας ένα - ένα τα ρούχα. Κάποια στιγμή τελειώνω. Μπαίνω μέσα. Τα ρούχα που είπες να σου φέρω μέσα μου έχουν πέσει δεξιά και αριστερά, το ξέρω ότι μου πέφτουν, αλλά αδιαφορώ και ρίχνω αυτά που έχω στα χέρια μου στο καναπέ. Μαζεύω γρήγορα τα υπόλοιπα ρούχα στο καναπέ και σου λέω ότι τελείωσα. Με πιάνεις από το χέρι και με βγάζεις έξω. Μου δείχνεις με το χέρι σου τα μανταλάκια. Αμέσως τρέχω τα πιάνω με τις δυο χούφτες μου και με 4 κινήσεις τα έχω βάλει στο συρτάρι. Σου λέω ότι κουράστηκα και ξαπλώνω στον καναπέ με τα ρούχα. Μου φωνάζεις και μου λες να σηκωθώ γιατί θα σιδερώσεις. Κάνω πως κοιμάμαι για να δω τι θα κάνεις. Φέρνεις το σίδερο. Παίρνεις τα ρούχα που είναι πιο εύκολα για να τα πιάσεις και τα σιδερώνεις. Σιδερώνεις λίγα όμως γιατί τα περισσότερα είναι από κάτω από το σώμα μου. Ένα ρουχαλάκι κρέμεται αλλά έχει σφηνώσει κάτω από το πόδι μου. Το τραβάς αλλά δεν μπορείς να το πάρεις. Μουρμουρίζεις. Σκύβεις και είσαι στα γόνατα. Το τραβάς με τα δυο σου χέρια αλλά δεν μπορείς να το πάρεις. Εγώ ανοίγω τα μάτια μου και σου γελάω. Με χτυπάς με τα απαλά σου χέρια στην πλάτη και μου λες ότι είμαι χαζός και ότι σε βοηθάω. Για να σου δείξω πόσο σε αγαπάω σε σηκώνω στα δυο μου χέρια - μου λες που σε πάω - και σε αφήνω στον άλλο καναπέ. Σου λέω να ξαπλώσεις. Σου φέρνω μια κουβέρτα γιατί κάνει ψύχρα έξω. Πιάνω εγώ το σίδερο. Δεν κοιμάσαι. Με κοιτάς. Μου λες πως να σιδερώσω. Πας να σηκωθείς για να μου δείξεις και σου λέω να καθίσεις εκεί που κάθεσαι. Μερικά σιδερώνονται καλά μερικά όχι. Δεν αντέχεις και σηκώνεσαι. Διορθώνεις αυτά που δεν σιδερώθηκαν καλά και μου εξηγείς ότι το σιδέρωμα θέλει υπομονή. Φεύγω και πηγαίνω για ύπνο. Μετά από μισή ώρα έρχεσαι και εσύ. Κάνω πως ροχαλίζω και σε έχω πλάτη. Όταν πας να ξαπλώσεις γυρνάω απότομα και σε κάνω "μπου". Τρομάζεις. Παίρνεις το μαξιλάρι και με χτυπάς στο κεφάλι. Εγώ γελάω γιατί δεν με χτυπάς αλλά με χαϊδεύεις. Κινούμε προς το μέρος σου σε πιάνω από την μέση και σε σηκώνω ψηλά. Σε κάνω σβούρες και σου λέω ότι είσαι πανέμορφη όταν τρομάζεις και ότι θα σε τρομάζω πιο συχνά. Απαιτείς να σε κατεβάσω κάτω.Η ώρα έχει περάσει και αποφασίζουμε να ξαπλώσουμε. Δεν σε χορταίνω. Μέσα σε 10 λεπτά έχεις κοιμηθεί. Εγώ δεν θέλω να κοιμηθώ. Θέλω να σε κοιτάζω. Κοιμάσαι πολύ ελαφριά. Η αναπνοή σου χτυπάει στο πρόσωπο μου. Κάποια στιγμή μαζεύεις τα πόδια σου και καταλαβαίνω ότι κρυώνεις. Σε σκεπάζω. Τραβάς την κουβέρτα και την αγκαλιάζεις. Σου μιλάω όλο το βράδυ. Εύχομαι να με ακούς. Έχω να σου πω τόσα πολλά που δεν αρκούν οι 24 ώρες της ημέρες. Αύριο έχω ένα σημαντικό ραντεβού που θα κρίνει το μέλλον μου. Αν πάει καλά το ραντεβού έχει καλώς .Αν δεν πάει καλά το ραντεβού, don't worry, φτάνει που σε έχω δίπλα μου. (Συνεχίζεται)