21.8.2016 | 22:40
Υπάρχει μια παροιμία που λέει:
η στάμνα θα πάει πολλές φορές στη βρύση,αλλά μία θα σπάσει.Κι είναι απολύτως φυσιολογικό κάποια στιγμή,από τα πολλά χτυπήματα και τις ραγισματιές,να μην αντέξει.Έτσι μοιάζει κι η καρδιά μου...Γεμάτη ραγισματιές,πάνω στις οποίες δεν σταματάς να προσθέτεις κι άλλες.Μια απορία έχω:γιατί να θέλεις τόσο πολύ να μ'εξοντώσεις; Γιατί αφού δεν νιώθεις τίποτα για μένα,δεν κοιτάς την υπέροχη ζωή σου και να μ'αφήσεις στο χάλι μου;Πόσο πολύ με μισείς; Τί σου έκανα;Μακάρι να ήξερα τι θέλεις από μένα και θα στο έδινα με όλη μου τη καρδιά. Αλλά δεν έχω ιδέα πια,ούτε ποια είσαι,ούτε γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι.Σ'ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΣΟΥ.