Είμαι και εγώ σε ένα διαλυμένο γάμο εδώ και τέσσερα χρόνια. Στην αρχή ένιωθα ότι και εσύ.. απογοήτευση, θυμό και τρέλα.. που ο άνθρωπος που αγάπησα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και έκανα δυο παιδιά μαζί του κατέστρεψε το γάμο μας. Το πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις. Υπομονή, σύμβολος γάμου, συγχώρεση..Τελικά δεν άλλαξε τίποτα. Πέρασαν τέσσερα χρόνια και είμαι σε ένα σπίτι μαζί του για τα παιδιά για να είναι αυτά καλά. Κολοκύθια. Αφού εγώ δεν είμαι καλά ψυχολογικά.. πως να είναι και τα παιδιά μου.. Παλευω με τους φόβους και με τους δαίμονές μου να βρω τη δύναμη να φύγω (είμαστε και επαγγελματικά μαζί και αυτό το κάνει πιο δύσκολο)Μετάνιωσα που δεν το έκανα πιο πρίν. Τώρα θα το κάνω.Δεν υπάρχει η μαγική λύση. ´Η μένεις και το παλεύεις όπως νιώθεις ή φεύγεις και το παλεύεις πάλι. Μόνη σου αυτή τη φορά.. Εσύ θα αποφασίσεις τι θέλεις για τη ζωή σου
31.8.2016 | 05:38
Ένα από εκείνα τα βράδυα...
Που όλο το βράδυ χτυπιεσαι απελπισμενα να σώσεις ό,τι απέμεινε. Εμμονή να σώσεις τον γάμο. Για το παιδι. Για σένα. Για το πλάνο που είχες φτιάξει στο μυαλό σου και δεν βγήκε. Εσύ χτυπιέσαι αλλά δεν φεύγεις. Γιατί δεν μπορώ να φύγω Χριστέ μου? Ποτέ θα τελειώσει αυτό το βασανιστήριο? Υποφέρω καθημερινά σε αυτόν τον γάμο, και εγώ και εκείνος και το παιδι εισπράττει νοσηρές καταστάσεις συχνά. Κι όμως Δεν φεύγει κάνεις. Ακραίες εντάσεις που σε διαλύουν και λες τώρα θα φύγω. Και μετά παγώνουν για λίγο οι άσχημες σκέψεις και βλέπεις ελπίδα. Και κάθεσαι. Μέχρι το επόμενο μπαμ. Και έχει γίνει η ζωή σου βάσανο. Γιατί δεν θέλω να.χωρίσω. αγαπώ τον άντρα μου και δεν θέλω να χαλάσω τον γάμο μου. Αλλά δεν μπορώ να μείνω και έτσι. Με σχέσεις διαλυμένες και διαρκώς χειροτερεύουσες. Υστερίες, απειλές, ασυνεννοησία, καταπίεση, αγώνας καθημερινός για να αλλάξει κάτι που ποτε δεν αλλάζει.Άυπνη όλο το βράδυ, με μάτια λουκουμάδες και 3 ηρεμιστικά χάπια μετά γράφω ανώνυμα στις εξομολογήσεις για να αποσυμφορησω το είναι μου. Γιατί να μη μπορώ να φύγω?
3
