ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτό πάντα θα με πονάει. Αν και είχα περάσει σε σχολή με τις πανελλήνιες που είχα δώσει, τελικά δεν πήγα ποτέ λόγω οικονομικών. Αν και θα μπορούσα να μπω στην εστία αλλά δεν το έψαξα αρκετά.Πάντα όμως υπάρχει αυτό το καρφί στην καρδιά μου, και γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν μαθαίνω για παιδιά που ξέρω ότι περνάνε σε σχολές και φεύγουν για σπουδές.. Χαρούμενα τα παιδιά, χαρούμενοι και οι γονείς, κάτι που εγω δεν έζησα επειδή οι δικοί μου δεν χάρηκαν ποτέ για την επιτυχία μου. Είχα διαβάσει παλιότερες εξομολογήσεις με θέμα ‘’ποτέ δεν είναι αργά’’ και παρόμοιες και αναρωτιέμαι αν όντως δεν είναι ποτέ αργά; Αν προσπαθήσω να κάνω τώρα αυτό που δεν μπόρεσα να κάνω τότε; Αν προσπαθήσω να δώσω ξανά εξετάσεις με τα 18χρονα;Ξέρω οτι θα υπάρχουν δυσκολίες, ίσως και να απογοητευτώ άσχημα αλλά είναι κάτι που με τρώει... Μου τρώει την ψυχή αυτό το σαράκι, δεν μπορώ να ηρεμήσω...