ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν μόλις 20. Εκείνος γύρω στα 30. Τον έβλεπα συνέχεια στο φροντιστήριο αγγλικών μου. Δεν δίδασκε στο τμήμα μας. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα, δεν μπορούσα να τον βγάλω από το μυαλό μου. Ήρθε η επόμενη χρονιά, και ξαφνικά την πρώτη μέρα τον βλέπω να μπαίνει στην τάξη. Είχα μεγάλη χαρά που πλέον θα μπορούσα να τον συναναστρέφομαι συνεχώς.Ό,τι ένιωθα ολοένα και φούντωνε όσο περνούσε ο καιρός. Ήταν τόσο τόσο γλυκούλης! Ήταν πραγματικά ένα παιδί με απίστευτο χιούμορ. Εκείνος μου έβαζε χαμογελαστές φατσούλες στα γραπτά μου και μου έλεγε καλά λόγια. Μου μιλούσε κατ'ιδίαν για την πρόοδό μου και πόσο ευχαριστημένος ήταν. Δεν πίστευα πως αυτός που κοίταζα επί ένα χρόνο από μακριά και ..."λιγουρευόμουν", θα είχε τόσο στενή επαφή μαζί μου κάποια στιγμή. Ήταν και από τα πρώτα μου ..."ενδιαφέροντα", καθώς άργησα λίγο να ωριμάσω.Τυχαία τον συνάντησα στον δρόμο. Είδα το αυτοκίνητό του και επίσης τυχαία έμαθα πού μένει. Δεν μπορούσα να ξέρω πολλά για εκείνον. Μόνο ότι δεν ήταν δεσμευμένος και έμενε μόνος του(από όσα είχε πει). Πέρασε η χρονιά. Τον επόμενο χρόνο έμαθα ότι έφυγε από το φροντιστήριο. Είχα στενοχωρηθεί.Ερχόταν συχνά στην σκέψη μου, αλλά δεν μπορούσα να μάθω πού βρίσκεται. Βλέπετε το fb δεν ήταν τόσο διαδεδομένο τότε. 7 χρόνια μετά, λοιπόν, μαθαίνω από το fb ότι ζει εκτός Αθηνών και έχει ανοίξει δικό του φροντιστήριο. Πραγματικά χάρηκα πολύ για εκείνον.Έτυχε λοιπόν το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς να περάσω από την πόλη του για μια στάση στην διαδρομή για το προορισμό των διακοπών μου. Και εκεί... τον συνάντησα στον δρόμο! Ήταν φοβερό κατά την γνώμη μου. Πόσο πιο σατανική σύμπτωση! Δεν του μίλησα, ντράπηκα. Δεν ήξερα καν αν θα με θυμόταν. Τώρα, κάποια χρόνια μετά και από αυτό το συμβάν, έμαθα ότι παντρεύτηκε πριν από μερικούς μήνες.Δεν μπορώ να πω ότι δεν ζήλεψα. Να είναι ευτυχισμένος και ας μην ξέρει ότι ξέρω, και ας μην έμαθε ποτέ τι ένιωσα για εκείνον.