9.9.2016 | 00:11
Κρίσης παρελκόμενα...
Αυτό που διαπιστώνω, εν σχέσει με την οικονομική κρίση που τόσο επώδυνα βιώνουμε μερικοί, είναι ότι εκτός από τα λεφτά που χάσαμε, τις δουλειές και συχνάκις την αξιοπρέπειά μας, έχουμε απογυμνωθεί από την ιλουστρέ επίφαση του ανερχόμενου κοινωνικού επιπέδου μας. Για να τα κάνω λιανά, ξέρετε, τα χρήματα ενίοτε γίνονται ο φερετζές των ατελειών μας. Ωραία ρούχα, ταξίδια στα εξωτερικά, πολιτιστικές εξορμήσεις του κ@λου, δανεική πολυτέλεια, μας επένδυσαν τις τελευταίες δεκαετίες που προηγήθηκαν της κρίσης, με την ψευδαίσθηση ότι ο Ελληνάρας προχώρησε. Απέκτησε δυτικότροπη σκέψη, ανέβασε το επίπεδο σκέψης και πράξης του κι άρχισε να αποκτά αβρότερες κοινωνικές νόρμες. Τρίχες! Με το που έφυγε το χρήμα και ξεπλύθηκε σα φρέσκια μπογιά από το σαρκίο της ζωής μας, άρχισαν να φαίνονται τα ξέφτια. Είναι σα να επιστρέψαμε στην αλήθεια μας, στην εποχή της καφρίλας της δεκαετίας του '80, όπου βλαχάκια όντες, παλεύαμε να μοιάσουμε οπωσδήποτε και πάση θυσία στη Δύση. Φεύ! Εκεί εδράζονται τα λάθη μας. Είμαστε Έλληνες. Με τραχιά ιστορία που κρύβει πολλή σαπίλα, προδοσία και τζάκια που διαιρούν και βασιλεύουν και θα εξακολουθούν να το κάνουν στον αιώνα τον άπαντα, όσο εμείς νανουρίζουμε στα στήθη μας το δυτικό όνειρο.Τέλειωσαν τα παραμύθια, παίδες κι όποιος δεν το κατάλαβε ακόμη, εξακολουθεί να αναζητά Porsche Cayenne, ποδεμένος με τσαρούχια. Ας ξυπνήσουμε. Αυτή η χώρα, οφείλει, εντελώς επώδυνα, να ανασυρθεί από το χρόνιο αυνανισμό της και να στηριχθεί στις εγγενείς παρακαταθήκες της. Ποιες είναι αυτές; Δουλειά, επιμονή, οξυδέρκεια, αυτονομία. Αλλιώς, μας βλέπω αενάως γκαρσονάκια της Ευρώπης και όλου του κόσμου.