ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποφάσισα οτι ήρθε η ώρα να εκτεθώ.Τι εννοώ; ειμαι 26χρονων κοπέλα τίγκα στην ανασφάλεια και στην "α-πιστια" προς τον εαυτό μου. Έχω μια δουλεια εδώ και 9χρονια τετράωρη κλεισμένη σε ένα γραφείο που βλέπω τους ίδιους δέκα ανθρώπους κάθε μέρα. Μια σχολή που δεν μπορώ να την φέρω εις πέρας γιατι απλά δεν μπορώ να αποδώσω. Η νοητική μου οξύνοια υπό του μηδενός. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνω απολογισμό και πραγματικά είμαι στα ίδια. Τα δέκα κιλά που παλεύω να χάσω Εδώ και χρόνια,τα εξι μαθήματα που ΘΑ περάσω αυτό το Εξάμηνο, τις δραστηριοτητες που ΘΑ ξεκινήσω. Αρχίζω και συνειδητοποιώ οτι έχω επαναπαυτει σ υτη την ασφάλεια που πηγάζει ανασφάλειες και μόνο. Πρέπει να αρχίσω την τριβή με κόσμο,να εκτεθω,να αρχίσω ν αποκτώ αυτοπεποιηθηση. Λεω να ξεκινήσω γυμναστήριο. (αλλα βαρβατο γυμναστήριο απ αυτά που πάει ο "καλός" ο κόσμος. Ίσως ειναι μια ευκαιρία να πέσω στα βαθιά και να αναδειχτω. Οχι για τους άλλους. Χεστηκα για τους άλλους. Για εμένα. Εμένα φοβάμαι, εμένα πρέπει να αγαπήσω. Αυτός ίσως ένας τρόπος).Ελπίζω να μην είναι μια ακόμη δήλωση μου που μετα από λίγες μέρες την παρατήσω στο συρτάρι της αναβλητικότητας μου.(ωωω τι ειπα). Αναβλητικότητα. Η γκόμενά μου. Θα τη χωρίσω.