ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζηλευω, και δεν ξερω γιατι. Ξερω οτι ειναι κακο ξερω οτι δεν πρεπει ξερω πως αυτο ειναι αρρωστο, αλλα ζηλευω. Ζηλευω ανθρωπους που ζουνε ομορφα η που τουλαχιστον ετσι δειχνουν, ζηλευω το αγορι που στην τριτη γυμνασιου απερριψα και τωρα στην τριτη λυκειου τα εχει με αλλη και ζηλευω την σχεση τους, ζηλευω εκεινη την παρεα κοριτσιων που ειναι απο το δημουικο μαζι και εχουν μια ομορφη παρεα, ζηλευω τα παιδια στην ηλικια μου (18) που εχουν χρηματα και εμεις στην οικογενεια ειμαστε χαλια οικονομικα και γενικα. Μεσα απο την ψυχη μου ευχαριστω για ολα οσα εχω ειλικρινα, δεν ευχομαι κακια σε κανενα, δεν θελω να λειψει απο αυτους αυτο που εχουν, θελω απλα να εχω κι εγω λιγο.. δεν ξερω πως να το χειριστω. Εχω ονειρα, ειμαι γεματη αισιοδοξια, δεν ειμαι ηλιθια, (ελπιζω) δεν ρχω χαμηλη αυτοπεποιθηση. Απλα ζηλευω, αυτα που εχω δεν εχω.. γαμωτο.