ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα 22 ετων..μενω με την οικογενεα μου στην αθηνα οπου και εβγαλα μια σχολη καθως δεν εφυγα επαρχια(λαθος μου)..το θεμα μου ειναι οτι η μανα μου ανακατευεται σε θεματα δικα μου που δεν την αφορουν.εχει αποψη για ολα ακομα κι οταν δε της την ζητησεις..θεωρει οτι παντα αυτο που πιστευει ειναι και το σωστο και προσπαθει να μου το επιβαλει..Μεγαλωσα με δυσκολη εφηβεια γτ και τοτε η μανα μου ηταν παρα πολυ πιεστικη..11 ηωρα το παααρα πολυ επρεπε να μαι σπιτι ενω ολοι μ οι φιλοι γυρνουσαν οποτε ηθελαν(σε λογικα πλαισια)(ηλικια 15-17)ποτε δε με καταλαβε ποτε δε καταλαβε οτι και να της ειπα ποσο πιεστικη ηταν και εφτασα 19 χρονων να φοβαμαι οχι μονο να βγω παραεξω σρ γυρω περιοχες γτ μου φαινονταν παααρα πολυ μακρυα μας και δε με αφηνε να παω τοσα χρονια ,αλλα και να εχω ενα σωρο αλλες φοβιες...και ναι!!!ειναι υπευθυνη!!!φταιει που φοβαμαι και τη σκια μου..φταιει που ειμαι αντικοινωνικη που δεν εχω εμπιστοσυνη σε κανεναν..αλλα πιο πολυ στον εαυτο μου..στις δυναμεις μου..δεν ειμαι δυναμικη και φταιει σε ενα μεγαλο μερος ..δε μ αφησε να φαω τα μουτρα μου νωρις με ειχε παντα προατατευμενη και με εκανε να φοβαμαι να παω καπου μονη..να φοβαμαι να εκφρασω τη γνωμη μου..ημουν παντα το καλο παιδι και εφτασα πια στο σημειο να με πατανε γι αυτο..γτ ακομα δεν ειμαι σιγουρη αν αυτο που θα πω ειναι σωστο..δε μπορω να βασιστω μονο στην αποψη μ..Εχω προαπαθησει να το παλεψω εχω σιγουρα αλλαξει πολλα..γυρναω οτι ωρα θελω...παω οπου θελω με οποιον θελω (δουλευω κιολας οποτε εχω τα δικα μ λεφτα)εχω ταξιδεψει μονη μου..γενικα εχω καταφερει να ειμαι σε πολλα πραγματα ανεξαρτητη..αλλα παντα εχω στο μυαλλο μου οτι κι αν θελω να κανω πως θα αντιδρασει η μανα μου;;;;και ποιος χεστηκε βασικα!!σκεφτομαι...αλλα φοβαμαι την αντιδραση οπως και να χει...ας πουμε θεκω να χτυπησω ενα μικρο τατου..γυρναει με υφος και λεει δε θα τολμηαεις...νταξει θα τολμησω αν κ θα την ακουω μετα ποιος ξερει ποσο καιρο..αλλα αυτο με ειχε σταματησει καιρο..εδω μια τρυπα στη μυτη εκανα και ετρεμα να γυρισω σπιτι..η θελω ξερω γω μια φορα να κοιμηθω στο αγορι μου.μενει μονος του...αν γυρισω και της το πω θα γινει χαμος...!!!δηλαδη ελεος..τι ζορι τραβαει αυτη;;;λες και κανω κανα εγκλημα..εχω κουραστει να ακεφτομαι παντα πρωτα τη μανα μ και μετα εμενα..τι να κανω για να παρω τη ζωη στα χερια μου;;;;πως θα της δειξω οτι εχω αυτο το οριο και απο κει κ περα αποφασιζω εγω;;..και στο κατω κατω ας ειναι λαθος...ασε με ομως να το κανω!!!!