ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε μπροστά σου. Ή για να μιλήσω σωστά, γκρεμιζόταν. Ανελέητα, αλλεπάλληλα, συνεχόμενα. Δεν είναι ότι σε μισώ. Και πώς να τολμούσα άλλωστε; αφού με μια κουβέντα, όλα τα ξεχνούσα. Τα προσπερνούσα, στη θέα εκείνου που για μένα ήταν ο ένας. Ηρωική η πτώση: "εύχομαι να απαλλαγώ από εσένα". Αυτό μου είπες. Ή για να μιλήσω σωστά, αυτό μου έλεγες. Κάθε μέρα, σε κάθε ευκαιρία με διάφορες λέξεις ή με σιωπές. Όταν δεν ήμουν πια το ερωτικό αντικείμενο που ήθελες να χρησιμοποιήσεις, ή όταν απλώς έπαυα να είμαι βολική. Δεν είναι ότι είμαι θυμωμένη. Γιατί θα ήμουν με μένα κι όχι με σένα. Εγώ το πίστεψα, εγώ το συγχώρησα, εγώ υποχώρησα. Ή για να μιλήσω σωστά, εγώ δεχόμουν το ελάχιστο. Γιατί ήταν "αυτό ή καθόλου" κι εμένα αυτό το λίγο μου αρκούσε για να βγάλω άλλη μια μέρα.Δεν είναι ότι πονάω. Ή για να μιλήσω σωστά, πως μπορώ; Δεν νιώθω τίποτα, δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχω. Γιατί "δεν ήθελες προβλήματα και έγνοιες". Αυτό ήμουν για σένα. Παράδοξο, γιατί για εμένα ήσουν όλα εκτός από αυτό!Είναι πως ξέρω πως δεν θα ξανάρθεις. Ή για να μιλήσω σωστά, δεν ήρθες ποτέ. Δεν ήσουν αυτό που γνώρισα. Σ'εκείνο το πρώτο ραντεβού στο κέντρο, δεν ήρθες εσύ. Δεν κράτησα το χέρι εκείνου που που γνώρισα. Κράτησα το δικό σου και από τότε έμαθα ότι δεν έχω όριο στο πόσο αντέχω να πληγωθώ από τον ίδιο άνθρωπο. Είναι πως σε αγάπησα. Ή για να μιλήσω σωστά σε αγαπώ. Αδιάλειπτα και πιθανά αιώνια. Αλλά μόνο μακριά σου μπορώ να ζήσω. Και σ' ευχαριστώ που μ'αγνοείς και με πετάς. Σ'ευχαριστώ που με μειώνεις και με εκμεταλλεύεσαι. Γιατί είσαι τόσο τοξικός, που κοντά σου μπορώ μόνο να πεθάνω. 'Η για να μιλήσω σωστά, να χάνομαι. Κάθε μέρα...