ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξερω τι συμβαινει. Για ακομη μια χρονια, διαβαζω, λυνω ασκησεις, μαθαινω πραγματα απεξω, ειμαι πανετοιμη, πηγαινω στην εξεταση, γραφω, βγαινω χαρουμενη νομιζομενη οτι εγραψα, και τελικα δεν εγραψα. Και τελικα εμεινα παλι το μαθημα. Και τελικα το διαβασμα που εκανα δε ξερω που πηγε. Δε ξερω που πηγαν τα οσα εμαθα νερακι. Δε ξερω τι εγινε με τις γνωσεις μου. Πως γινεται; Ειμαι χαζη; Δε μπορει να ειμαι τοσο αχρηστη. Δε γινεται. Εχω καποιο προβλημα τοσα χρονια και δε το προσεξα; Πως γινεται να πηγαινουν οι αλλοι αδιαβαστοι και να γραφουν πιο πολυ απο μενα και να περνουν το μαθημα; Πως γινεται; Εγω που πηγαινω στα μαθηματα, εγω που συμμετεχω, εγω που διαβαζω, εγω που λυνω ασκησεις, εγω που μαθαινω τοσο καλα απεξω τα παντα, εγω που αν δε τα κατανοησω θα τα διαβαζω μεχρι να κολλησουν πανω μου, εγω που αγαπαω τοσο πολυ αυτο που σπουδαζω. Πως γινεται παντα οι αλλοι να τα καταφερνουν χωρις να προσπαθουν και εγω να προσπαθω με ολο μου τον εαυτο και να τα παω χαλια; Πως γινεται;