ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το απογευμα χτυπησε το τηλεφωνο μου. Καποιος μιλαγε, ομως δεν ακουγοταν καθαρα η φωνη. Μου φανηκε σαν τη φωνη του πρωην μου. Χαρα εγω... Αν και δεν ημουν σιγουρη, το μυαλο μου γυρισε πισω και θυμηθηκα ολες τις ωραιες μας στιγμες. Μετα απο μια ωρα βγαινω απο το σπιτι για κατι δουλειες που ειχα. Και πεφτω πανω του. Μετα απο ενα χρονο, πρωτη φορα εγινε αυτο. Ειχαμε να μιλησουμε ενα χρονο. Μιλησαμε λιγο. Τον ρωτησα, δεν ηταν αυτος στο τηλεφωνο. Στην προσωπικη του ζωη ειναι πολυ καλα, τον ειδα πολυ ευτυχισμενο, ελαμπε. Την στιγμη που τον ειδα και μιλαγαμε, ενιωσα οπως τοτε, υπεροχα. Οταν χωριστηκαμε, οσο και να προσπαθουσα να κρατηθω, δακρυσα. Δεν εχω νιωσει ποτε ξανα ετσι για αλλον. Αυτον τον ανθρωπο δεν ηθελα να τον χασω απο τη ζωη μου. Στο σεξ δεν ταιριαζαμε, αλλα ηταν η καλυτερη μου παρεα. Του ειπα να κρατησουμε επικοινωνια, σαν φιλοι, και μου ειπε πως αυτο που ειχαμε τελειωσε και δεν υπαρχει φιλια, αλλα οτι οποτε βλεπομαστε θα μιλαμε. Ειμαι πολυ χαλια.